Włodzimierz Lenin - Pozdrowienie robotnikom wegierskim, Lenin
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Rewolucyjna Lewica Komunistyczna im. Kazimierza Mijala Włodzimierz Lenin - Pozdrowienie robotnikom wêgierskim Autor: Włodzimierz Lenin 23.03.2010. Włodzimierz LeninPozdrowienie robotnikom wêgierskim Towarzysze! Wie¶ci, jakie otrzymujemy od wêgierskich działaczy radzieckich, napełniaj± nas entuzjazmem i rado¶ci±. Zaledwie dwa miesi±ce i kilka dni istnieje władza Radziecka na Wêgrzech, a pod wzglêdem organizacji proletariat wêgierski ju¿ nas widocznie prze¶cign±ł. Jest to zrozumiałe, albowiem na Wê-grzech ogólny poziom kulturalny ludno¶ci jest wy¿szy, poza tym procent robotników przemysłowych w stosunku do całej ludno¶-ci jest bez porównania wiêkszy (trzymilionowy Budapeszt wobec 8 milionów ludno¶ci dzisiejszych Wêgier), wreszcie przej¶cie do ustroju radzieckiego, do dyktatury proletariatu odbyło siê na Wêgrzech równie¿ bez porównania łatwiej i bardziej pokojowo. Ta ostatnia okoliczno¶æ jest szczególnie wa¿na. Wiêkszo¶æ wodzów socjalistycznych w Europie, zarówno socjalszowinistycznego, jak i kautskistowskiego kierunku, ugrzêzła do tego stopnia w przes±dach czysto filisterskich, hodowanych w ci±gu dziesiêcioleci stosunkowo «pokojowego» kapitalizmu i bur¿uazyjnego parlamentaryzmu, ¿e nie mog± oni zrozumieæ władzy Radzieckiej i dyktatury proletariatu. Proletariat nie mo¿e spełniæ swojej ¶wiatowo-historycznej misji wyzwoleñczej, nie usuwaj±c ze swej drogi tych wodzów, nie przepêdzaj±c ich precz. Ludzie ci całkowicie albo na wpół wierzyli kłamstwu bur¿uazyjnemu o władzy Radzieckiej w Rosji i nie potrafili odró¿niæ istoty nowej, proletariackiej demokracji, demokracji dla mas pracuj±cych, demokra-cji socjalistycznej, uciele¶nionej we władzy Radzieckiej, od demokracji bur¿uazyjnej, przed któr± siê niewolniczo korz±, nazywaj±c j± «czyst± demokracj±» lub «demokracj±» w ogóle. Ci ¶lepi, zaskorupiali w przes±dach bur¿uazyjnych ludzie nie zrozumieli ¶wiatowo-historycznego zwrotu od demokracji bur¿uazyjnej do proletariackiej, od dyktatury bur¿uazyjnej do pro-letariackiej. Pl±tali oni tê lub inn± cechê szczególn± rosyjskiej władzy Radzieckiej, rosyjskiej historii, jej rozwój, — z władz± Radzieck± w jej miêdzynarodowym znaczeniu. Wêgierska rewolucja proletariacka pomaga przejrzeæ nawet ¶lepym. Forma przej¶cia do dyktatury proletariatu na Wêgrzech jest "zupełnie inna ni¿ w Rosji: dobrowolne ust±pienie rz±du bur¿uazyjnego, natychmiastowe odbudowanie jedno¶ci klasy ro-botniczej, jedno¶ci socjalizmu na gruncie programu komunistycznego. Istota władzy Radzieckiej wystêpuje teraz tym wyra¼niej: obecnie nigdzie na ¶wiecie niemo¿liwa jest jakakolwiek b±d¼ inna władza, popierana przez masy pracuj±ce z proletariatem na ich czole, poza władz± Radzieck±, poza dyktatur± prole-tariatu. Dyktatura ta przewiduje u¿ycie bezwzglêdnie surowej, szybkiej i stanowczej przemocy dla złamania oporu wyzyskiwaczy, kapitalistów, obszarników i ich sługusów. Kto tego nie zrozumiał, ten nie jest rewolucjonist±, tego nale¿y usun±æ ze stanowiska wodza lub doradcy proletariatu. Ale nie na samej tylko przemocy polega istota dyktatury proletariatu i nie głównie na przemocy. Główna jej istota polega na organizowaniu i zdyscyplinowaniu czołowego oddziału mas pracuj±cych, ich awangardy, ich jedynego kierownika — proletariatu. Celem jego jest stworzenie socjalizmu, zniesienie podziału społeczeñstwa na klasy, przeistoczenie wszystkich członków społeczeñstwa w ludzi pracy, zniesienie podstawy wszelkiego wyzysku człowieka przez człowieka. Celu tego nie mo¿nia urzeczywistniæ od razu, potrzebny jest do tego do¶æ długotrwały okres przej¶ciowy od kapitalizmu do socjalizmu — i dlatego, ¿e zorganizowanie produkcji na nowych podstawach jest rzecz± trudn±, i dlatego, ¿e potrzeba czasu dla wprowadzenia kardynalnych znnaii we wszystkich dziedzinach ¿ycia, i dlatego, ¿e ogromna s'ła przyzwyczajenia do drobnomieszczañskiego i bur¿uazyjnego gospodarowania mo¿e byæ przezwyciê¿ona tylko w długiej i uporczywej walce. Dlatego te¿ Marks mówi o całym okresie dyktatury proletariatu, jako o okresie przej¶cia od kapitalizmu do socjalizmu. W ci±gu tego całego okresu przej¶ciowego bêd± przewrotowi stawiali opór zarówno kapitali¶ci oraz ich liczni zausznicy spo¶ród bur¿uazyjnej inteligencji, opieraj±cy siê ¶wiadomie, jak i równie¿ masa zbyt obci±¿onego drobnomies¿czañskimi nawykami, tradycjami ludu pracuj±cego, wł±czaj±c chłopów, opieraj±cego siê zazwyczaj nie¶wiadomie. Wahania w¶ród tych warstw s± nieuniknione. Chłop jako człowiek pracy skłania siê ku socjalizmowi, przekładaj±c dyktaturê proletariatu nad dyk. taturê bur¿uazji. Kreator PDF Utworzono 24 March, 2010, 06:36 Rewolucyjna Lewica Komunistyczna im. Kazimierza Mijala Chłop jako sprzedawca zbo¿a skłania siê ku bur¿uazji, ku wolnemu handlowi, czyli wstecz, ku dawnemu, «odwiecznemu» kapitalizmowi, do którego «przywykł*. A¿eby proletariat mógł za sob± prowadziæ chłopstwo i wszy. stkie warstwy drobnomie.szczañskie w ogóle, niezbêdna jest dyktatura proletariatu, władza jednej klasy, siła jej organizacji i karno¶ci, jej scentralizowana potêga, która opiera siê na wszystkich zdobyczach kultury, nauki i toohniki kapitalizmu, jej proletariacki charakter, bliski psychologii ka¿dego człowieka pracy, jej autorytet wobec rozproszonego, mniej rozgarniêtego, słabiej politycznie wyrobionego człowieka pracy ze wsi lub drobnej wytwórczo¶ci. Tu sprawie nie mo¿na zaradziæ frazeologi± o «demokracji» w ogóle, o «jedno¶ci» lub o «jedno¶ci demokracji pracy», o «równo¶ci» wszystkich «ludzi pracy» i tak dalej i tym podobne — frazeologi±, do której skłonni s± tak bardzo sfilistrzali socjalszowini¶ci i kautski¶ci. Frazeologia tylko sypie piaskiem w oczy, tylko zaciemnia ¶wiadomo¶æ, wzmacnia star± têpotê, gnu¶no¶æ i szablonowo¶æ kapitalizmu, parlamentaryzmu, demokracji hur¿uazyjnej. Likwidacja klas — to sprawa długotrwałej, trudnej, uporczywej walki klasowej, która po obaleniu władzy kapitału, po zburzeniu pañstwa bur¿uazyjnego, po ustanowieniu dyktatury proletariatu nie znika (jak wyobra¿aj± sobie filistry dawnego socjalizmu i dawnej socjaldemokracji), lecz tylko zmienia swoje formy, staj±c pod wielu wzglêdami jeszcze bardziej zaciekł±. Za pomoc± walki klasowej przeciw oporowi bur¿uazji, przeciw gnu¶no¶ci, szablonowo¶ci, niezdecydowaniu, chwiejno¶ci drobnomieszczañstwa musi proletariat obroniæ swoj± władzê, utrwaliæ swój wpływ organizacyjny, osi±gn±æ «zneutralizowanie» warstw, które boj± siê odej¶æ od bur¿uazji i id± zbyt chwiejnie za proletariatem, utrwaliæ now± dyscyplinê, towarzysk± dyscyplinê mas pracuj±cych, ich trwał± wiê¼ z proletariatem, ich zespolenie siê wokół proletariatu, tê now± dyscyplinê, now± postawê wiêzi społecznej, zamiast pañszczy¼nianej dyscypliny wieków ¶rednich, zamiast dyscypliny głodu, dyscypliny «wolnego» niewolnictwa najemnego w warunkach kapitalizmu. ¯ebv znie¶æ klasy, potrzebny jest okres dyktatury jednej klasy wła¶nie spo¶ród klas uciskanych, która jest zdolna nie tyko obaliæ wyzyskiwaczy, nie tylko bezlito¶nie złamaæ ich opór, ile zerwaæ pod wzglêdem ideowym równie¿ z cał± bur¿uazyjno- demokratyczn± ideologi±, z cał± mieszczañsk± frazeologi± na temat wolno¶ci i równo¶ci w ogóle (w rzeczywisto¶ci — jak to dawno Marks wykazał — frazeologia ta oznacza «wolno¶æ i równo¶æ» posiadaczy towarów, «wolno¶æ i równo¶æ» kapitalisty i robotnika). Co wiêcej. Znie¶æ klasy za pomoc± swojej dyktatury jest w stanie tylko ta spo¶ród klas uciskanych, która jest wyszkolona, zjednoczona, wychowana i zahartowana w strajkowej i politycznej walce z kapitałem, prowadzonej w ci±gu dziesiêcioleci, — tylko ta klasa, która przyswoiła sobie cał± miejsk±, przemysłow±, wielkokapitalistyczn± kulturê, jest zdecydowana i zdolna do tego, by kulturê tê obroniæ, zachowaæ i rozwin±æ dalej wszystkie jej zdobycze, uczyniæ je dostêpnymi dla całego ludu, dla ogółu mas pracuj±cych, — tylko ta klasa, która potrafi znie¶æ wszystkie ciê¿ary, próby, niedolê, ponie¶æ wielkie ofiary, jakich nieuchronnie historia wymaga od tego, kto zrywa z przeszło¶ci± i ¶miało toruje sobie drogê do nowej przyszło¶ci, — tylko ta klasa, której najlepsi ludzie pełni s± nienawi¶ci i pogardy do wszyst-kiego co mieszczañskie i filisterskie, do tych wła¶ciwo¶ci, które w takim stopniu kwitn± w¶ród drobnomieszczañstwa, drobnych urzêdników i «inteligencji», — tylko ta klasa, która «przeszła hartuj±c± szkołê pracy» i umie wzbudzaæ szacunek swoj± zdolno¶ci± do pracy u ka¿dego człowieka pracy, u ka¿dego człowieka uczciwego. Towarzysze robotnicy wêgierscy! Dali¶cie ¶wiatu jeszcze lepszy wzór ni¿ Rosja Radziecka, przez to, ¿e potrafili¶cie od razu zjednoczyæ na platformie prawdziwej dyktatury proletariatu wszystkich socjalistów. Czeka was obecnie najwdziêczniejsze i najtrudniejsze zadanie wytrwania w ciê¿kiej wojnie przeciw Entencie- B±d¼cie niezachwiani. Je¶li ujawni± siê wahania w¶ród Socjalistów, którzy wczoraj przyst±pili do was, do dyktatury Proletariatu, lub te¿ w¶ród drobnomieszczañstwa, łamcie Wahania bezlito¶nie. Rozstrzelanie — oto zasłu¿ony los tchórza na wojnie. Prowadzicie jedynie słuszn±, sprawiedliw±, prawdziwie rewolucyjn± wojnê, wojnê uciemiê¿onych przeciw ciemiêzcom, wojnê mas pracuj±cych przeciw wyzyskiwaczom, wojnê o zwy, ciêstwo socjalizmu. Nu całym ¶wiecie wszystkie uczciwe element' w klasie robotniczej s± po waszej stronie. Ka¿dy miesi±c przybli¿a ¶wiatow± rewolucjê proletariack±. B±d¼cie niezłomni! Zwyciêstwo bêdzie wasze! 27.V.1919 rWłodzimierz Iljicz Lenin Kreator PDF Utworzono 24 March, 2010, 06:36 Rewolucyjna Lewica Komunistyczna im. Kazimierza Mijala Wydrukowano w gazecie «Prawda» Nr 115. 29 maja 1919 r. Skopiowano z portalu "Władza Rad" www.1917.net.pl Kreator PDF Utworzono 24 March, 2010, 06:36 [ Pobierz całość w formacie PDF ] |