W02 wej-wyj if else switch

W02 wej-wyj if else switch, PWR - Informatyka W4, podstawy programowania
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
OPERACJE WEJŚCIA / WYJŚCIA
Funkcja:
printf()
biblioteka:
<stdio.h>
wysyła sformatowane dane do standardowego strumienia wyjściowego (stdout)
int printf
(
tekst_sterujący
,
argument_1
,
argument_2
, . . . ) ;
tekst steruj
ą
cy
®
jest to stała łańcuchowa (w cudzysłowach) zawierająca:
-
zwykłe znaki (które są po prostu kopiowane na ekran)
-
kody formatujące kolejnych argumentów:
%c
-
pojedynczy znak
%s
-
łańcuch znaków
%d
-
liczba dziesiętna ze znakiem
%f
-
liczba zmiennoprzecinkowa (notacja dziesiętna)
%e
-
liczba zmiennoprzecinkowa (notacja wykładnicza)
%g
-
liczba zmiennoprzecinkowa (krótszy z formatów %f %e)
%u
-
liczba dziesiętna bez znaku
%x
-
liczba w kodzie szesnastkowym (bez znaku)
%o
-
liczba w kodzie ósemkowym (bez znaku)
l
-
przedrostek (long) stosowany przed:
d u x o
przykład:
#include <stdio.h>
void main(void)
{
int
x = 10;
long
y = 20;
double
s;
s = x + y;
printf
(
”%s obliczen %d + %ld = %f
” , ”
Wynik
” , x , y , s );
}
efekt na ekranie
®
Wynik obliczen 10 + 20 = 30.000000
Aby określić ilość drukowanych cyfr do kodu formatującego można
dodać kody długości:
%
X
d
%
X.X
f
np. %
4
d
-
liczba dziesiętna na
czterech pozycjach
%
10
f
-
liczba rzeczywista na
10 pozycjach
%
10.2
f
-
liczba rzeczywista na
10 pozycjach, 2 cyfry po przecinku
%
.3
f
-
liczba rzeczywista z dokladnoscią do
3 cyfr po przecinku
M.Piasecki: PODSTAWY PROGRAMOWANIA
-
1
-
(W2) Operacje wejścia/wyjścia
Funkcja:
scanf()
<stdio.h>
odczytuje dane ze standardowego strumienia wejściowego (stdin)
w/g zadanego formatu i zapamiętuje je pod zadanymi adresami pamięci
int
scanf
(
tekst_sterujący
,
adres_1
,
adres_2
, . . . ) ;
jest to stała łańcuchowa (w podwójnych cudzysłowach)
zawierająca polecenia jak traktować kolejne dane wczytywane ze strumienia
(jakie typy zmiennych są pod adresami
adres_1
,
adres_2
, ... )
Kody formatujące (podobne jak dla
printf
() ):
®
%
c
-
pojedynczy znak
%
s
-
łańcuch znaków
%
d
-
liczba dziesiętna ze znakiem
%
f
lub %
e
-
liczba zmiennoprzecinkowa
%
u
-
liczba dziesiętna bez znaku
%
x
-
liczba w kodzie szesnastkowym (bez znaku)
%
o
-
liczba w kodzie ósemkowym (bez znaku)
l
-
przedrostek stosowany przed:
d
u
x
o
(long int)
l
-
przedrostek stosowany przed:
f
e
(double)
L
-
przedrostek stosowany przed:
f
e
(long double)
&
-
operator adresowania (zwraca adres zmiennej podanej po operatorze)
przykład:
#include <stdio.h>
void main(void)
{
int x;
double y;
char znak;
printf( ”
Podaj jedna liczbe calkowita:
” );
scanf ( ”
%d
” , &x );
printf( ”
Podaj jedna liczbe rzeczywista i jeden znak:
”);
scanf ( ”
%lf %c
” , &y , &znak );
}
Wydruk
®
Podaj jedna liczbe calkowita:
Odczyt
¬
123
¿
Wydruk
®
Podaj jedna liczbe rzeczywista i jeden znak:
Odczyt
¬
456.789 a
¿
Wynik wczytywania: x ==
123
, y ==
456.789
, znak ==
’a’
M.Piasecki: PODSTAWY PROGRAMOWANIA
-
2
-
(W2) Operacje wejścia/wyjścia
tekst steruj
ą
cy
 PODSTAWOWE INSTRUKCJE J
Ę
ZYKA C++
·
„instrukcja” grupuj
ą
ca
- nawiasy klamrowe
{ }
są używane do grupowania
wielu deklaracji i instrukcji w jedną instrukcję złożoną (jeden blok).
przykład:
#include <stdio.h>
void main( void )
{
int a = 10, b = 20 ;
{
int a = 30 ; //
’przesłonięcie’ poprzedniej definicji zmiennej
’a’
printf( ”
A = %d, B = %d \n
” , a , b );
//
wydruk: A=30, B=20
}
printf( ”
A = %d, B = %d \n
” , a , b );
//
wydruk: A=10, B=20
. . .
if( a > 0 )
{
printf( ”
Podaj nową wartość A =
” );
scanf( ”
%d
” , &a );
}
}
·
Instrukcja warunkowa (mo
ż
e mie
ć
jedn
ą
z dwu postaci) prosta
:
if
(
wyrażenie
)
instrukcja_wewnętrzna ;
instrukcja ta sprawdza czy
wyra
ż
enie
jest prawdziwe (ma wartość różną od zera)
tzn.
if
(
wyra
ż
enie
)
jest równoważne
if
(
wyra
ż
enie
!= 0 )
przykład
:
#include <stdio.h>
void
main(
void
)
{
int
liczba;
printf( ”
Podaj dowolna liczbe calkowita A =
” ); scanf( ”
%d
” , &liczba );
if
( liczba % 2 == 0) //
jeżeli reszta z dzielenia przez 2 jest 0
printf
( ”
Podana liczba jest parzysta
” );
}
M.Piasecki: PODSTAWY PROGRAMOWANIA
-
3
-
(W2) Podstawowe instrukcje
lub
instrukcja warunkowa zło
ż
ona:
if
(
wyrażenie
)
instrukcja_1 ;
else
instrukcja_2 ;
przykład:
#include <stdio.h>
void
main(
void
)
{
char
z;
printf( ”
Podaj dowolna duza litere Z =
” );
scanf
( ”
%c
” , &z );
if
( z >= ’A’ && z<=’Z’ )
printf( ”
\n\n Dobrze! To jest duza litera
” );
else
printf( ”
\n\n Zle! To NIE jest duza litera
” );
printf( ”
\n\n Nacisnij ENTER, aby zakonczyc program
” );
fflush(stdin);
// wyczyszczenie bufora strumienia <stdin> tzn. klawiatury
getchar( );
}
Dalsze przykłady dla instrukcji warunkowej:
#include <stdio.h>
void
main(
void
)
//
Wartość maksymalna z trzech wczytanych liczb
{
int
A, B, C;
printf( ”
Podaj pierwsza liczbe:
” ); scanf( ”
%d
” , &A );
printf( ”
Podaj druga liczbe:
” ); scanf( ”
%d
” , &B );
printf( ”
Podaj trzecia liczbe:
” ); scanf( ”
%d
” , &C );
if
( A > B && A > C ) printf( ”
Maksimum = %d
”, A );
if
( B > A && B > C ) printf( ”
Maksimum = %d
”, B );
if
( C > A && C > B ) printf( ”
Maksimum = %d
”, C );
printf
( ”
\n\n Nacisnij ENTER, aby zakonczyc program
” );
fflush(stdin); getchar();
}
//
Co się stanie w przypadku, gdy dwie lub trzy liczby będą równe ?
M.Piasecki: PODSTAWY PROGRAMOWANIA
-
4
-
(W2) Podstawowe instrukcje
Inne wersje tego samego programu
include <stdio.h>
void
main(
void
)
//
Wartość maksymalna z trzech wczytanych liczb
{
int
A, B, C;
printf( ”
Podaj pierwsza liczbe:
” ); scanf( ”
%d
” , &A );
printf( ”
Podaj druga liczbe:
” ); scanf( ”
%d
” , &B );
printf( ”
Podaj trzecia liczbe:
” ); scanf( ”
%d
” , &C );
if
( A > B )
if
( A > C )
printf( ”
Maksimum = %d
”, A );
else
printf( ”
Maksimum = %d
”, C );
else
if
( B > C )
printf( ”
Maksimum = %d
”, B );
else
printf( ”
Maksimum = %d
”, C );
fflush(stdin); getchar();
}
#include <stdio.h>
//
Wartość maksymalna z trzech wczytanych liczb
void
main(
void
)
{
int
A, B, C, max;
printf( ”
Podaj pierwsza liczbe:
” );
scanf( ”
%d
” , &A );
printf( ”
Podaj druga liczbe:
” );
scanf( ”
%d
” , &B );
printf( ”
Podaj trzecia liczbe:
” );
scanf( ”
%d
” , &C );
max = A;
if
( max < B ) max = B;
if
( max < C ) max = C;
printf( ”
\n Maksymalna wartosc = %d
” , max );
fflush(stdin); getchar();
}
M.Piasecki: PODSTAWY PROGRAMOWANIA
-
5
-
(W2) Podstawowe instrukcje
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • diabelki.xlx.pl
  • Podobne
    Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Spojrzeliśmy na siebie szukając słów, które nie istniały.