Władysław Bełza - Legenda o garści ziemi polskiej, KSIĄŻKI
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Władysław Bełza - Legenda o garści ziemi polskiej Środa, 14 Lipiec 2010 18:16 Ojców naszych ziemio święta, Ziemio wielkich cnót i czynów, Tyś na wskroś jest przesiąknięta, Krwią ofiarną twoich synów. I nie darmo w twoje rano, O! puścizno przodków droga! Ziemią świętą ciebie zwano, Boś najbliżej stała Boga. Byłaś ziemią poświęcenia, Przytuliskiem licznych gości; Dziwny ciebie opromienia, Czar męczeństwa i świętości. Niegdyś ze stron tych pątnicy, Z wiarą w sercu niewymowną, Do Piotrowej szli stolicy, Po relikwii kość cudowną. I gdy o ten dar nieśmiało, Dla Ojczyzny swej prosili, Papież schylił głowę białą, I tak odrzekł im po chwili: "O! Polacy! o pielgrzymi! Na cóż wam relikwia nowa? Wasza ziemia krwią się dymi I dość świętych kości chowa. Wszakże jeszcze do tej pory, W bitwach z Turki i z Tatary, Męczenników waszych wzory, Są świadectwem waszej wiary". I wziął w rękę swą sędziwą, Polskiej ziemi grudkę małą, I na dłoń mu się, o! dziwo! Kilka kropli krwi polało. "Weźcie, rzecze, proch ten z sobą, I cud Boży głoście wszędzie! Niech ta ziemia wam ozdobą, I relikwią świątyń będzie! Niechaj proch ten z waszych progów, 1 / 2 Władysław Bełza - Legenda o garści ziemi polskiej Środa, 14 Lipiec 2010 18:16 Wciąż wam świadczy przed oczyma: Jak nad Boga nie ma bogów, Nad tę ziemię, świętszej nie ma"! Za: 2 / 2 [ Pobierz całość w formacie PDF ] |