Właściwości akustyczne stropów i układów podłogowych(1), NAUKA, materialy budowlane, Materiały ...
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
TEMAT WYDANIA – Ochrona przed hałasem w budynkach dr inż. Marianna Mirowska* mgr inż. Paweł Tomczyk* Właściwości akustyczne stropów i układów podłogowych S tropy międzypiętrowe stosowane w budynkach po- wskaźniki izolacyjności od dźwięków uderzenio- wych , wyznaczane wg normy PN-EN ISO 717-2:1999 Aku- styka. Ocena izolacyjności akustycznej w budynkach i izola- cyjności akustycznej elementów budowlanych. Izolacyjność od dźwięków uderzeniowych , na podstawie wyników pomia- rów charakterystyki poziomu uderzeniowego znormalizowa- nego L n , przeprowadzanych w warunkach laboratoryjnych, zgodnie z normą PN-EN 20140-6:1999 Akustyka – Pomiar izolacyjności akustycznej w budynkach i izolacyjności w bu- dynkach oraz izolacyjność akustyczna elementów budowla- nych. – Pomiary laboratoryjne izolacyjności od dźwięków uderzeniowych stropów ; – L n,w – ważony wskaźnik znormalizowanego poziomu uderzeniowego pod stropem; – L n,eq,0,w – równoważny wskaźnik ważony znormalizowa- nego poziomu uderzeniowego, wyznaczany dla stropu bez podłogi – parametr stropu masywnego, pozwalający określić wskaźnik L n,w stropu z podłogą. Do projektowania zaleca się stosować tzw. wartości projek- towe wymienionych wskaźników ( R A1R , R A2R , L n,wR ). Są to, zgo- dnie z zasadą przyjętą w normie PN-B-02151-3:1999 Akusty- ka budowlana. Ochrona przed hałasem w budynkach. Izola- cyjność akustyczna przegród. Wymagania , wartości skorygo- wane o 2 dB w stosunku do otrzymanych z pomiarów (np. R A1R = R A1 – 2 dB, L n,wR = L n,w + 2 dB). Ze względu na fakt, że w budynkach zawsze występuje przenoszenie bocz- ne, stropy i ściany uzyskują tzw. przybliżoną izolacyjność aku- styczną, mniejszą od określonej w warunkach laboratoryj- nych, dlatego też wymagania określone są dla wartości przy- bliżonych oznaczanych symbolami R’ A1 lub L’ n,w . Parametrem akustycznym określającym przydatność podłóg do stosowania w celu zwiększenia tłumienia dźwię- ków uderzeniowych jest: winny zabezpieczać przed przenikaniem dźwięków powietrznych i uderzeniowych z przylegających po- mieszczeń. Wymagane właściwości akustyczne przegród w budynkach określa norma PN-B-02151-3:1999. W odniesieniu do stropów w normie tej podane są minimal- ne wartości wskaźników oceny przybliżonej izolacyjności akustycznej właściwej R’ A1 (lub wskaźników oceny wzorco- wej różnicy poziomów D nT.A1 ) oraz maksymalne wskaźniki przybliżonego znormalizowanego poziomu uderzeniowego L’ n,w w budynkach mieszkalnych, jedno- i wielorodzinnych, w budynkach zamieszkania zbiorowego i użyteczności pu- blicznej. Wartości tych wskaźników zależą od funkcji budyn- ku oraz przeznaczenia sąsiadujących pomieszczeń i w przy- padku stropów powinny wynosić: • w budynkach wielorodzinnych: R’ A1 ≥ 51 dB, L’ n,w ≤ 58 dB; 63 dB. Żaden z badanych w ITB stropów nie zapewnia wystarcza- jącej izolacyjności akustycznej, zwłaszcza w odniesieniu do dźwięków uderzeniowych. Niezbędne jest więc stosowanie podłóg zwiększających ich izolacyjność akustyczną, a przede wszystkim tłumienie dźwięków uderzeniowych. W artykule omówimy parametry charakteryzujące właści- wości akustyczne stropów i podłóg, właściwości akustyczne typowych stropów i podłóg stosowanych w Polsce oraz moż- liwości poprawy izolacyjności akustycznej stropów przez za- stosowanie różnych układów podłogowych. Parametry charakteryzujące właściwości akustyczne stropów i podłóg Do oceny właściwości akustycznych stropów stosuje się: • w budynkach jednorodzinnych: R’ A1 ≥ 45 dB, L’ n,w ≤ wskaźniki izolacyjności od dźwięków powietrznych : – R w ( C, C tr ) – ważony wskaźnik izolacyjności akustycznej właściwej R w z dwoma widmowymi wskaźnikami adaptacyjny- mi C i C tr ; wyznaczane wg normy PN-EN ISO 717-1:1999 Akustyka. Ocena izolacyjności akustycznej w budynkach i izolacyjności akustycznej elementów budowlanych. Izola- cyjność od dźwięków powietrznych , na podstawie wyników pomiarów charakterystyki izolacyjności akustycznej właści- wej R , przeprowadzanych w warunkach laboratoryjnych, zgodnie z normą PN-EN 20140-3:1999 Akustyka – Pomiar izolacyjności akustycznej w budynkach i izolacyjności w bu- dynkach oraz izolacyjność akustyczna elementów budowla- nych. – Pomiary laboratoryjne izolacyjności od dźwięków powietrznych elementów budowlanych ; – R A1 = R w + C – wskaźnik oceny izolacyjności akustycz- nej właściwej, stosowany w przypadku hałasów bytowych – wskaźnik podstawowy; – R A2 = R w + C tr ) – wskaźnik oceny izolacyjności akustycz- nej właściwej, stosowany w przypadku hałasów niskoczę- stotliwościowych – wskaźnik pomocniczy. L w – ważony wskaźnik zmniejszenia poziomu uderze- niowego przez podłogę. Wskaźnik ten wyznaczany jest wg normy PN-EN ISO 717-2:1999 z wyników pomiarów charak- terystyki zmniejszenia poziomu uderzeniowego – L , prze- prowadzanych wg normy PN-EN ISO 140-8:1999, dla stro- pu wzorcowego, po ułożeniu badanej podłogi. Możliwe jest również określenie przyrostu izolacyjności akustycznej od dźwięków powietrznych stropu po zastoso- waniu danej podłogi i wyznaczanie wskaźnika przyrostu izo- lacyjności akustycznej właściwej ∆ R A2 . W związku z tym, że wartości tych wskaźników w dużym stopniu zależą od rodzaju stropu, na jakim jest stosowana dana podłoga oraz jego właściwości akustycznych, parametry te nie są wyznaczane obligatoryjnie. Mogą być wyznaczane indywi- dualnie dla konkretnego typu stropu z daną podłogą. W praktyce wyznacza się w warunkach laboratoryjnych tyl- ko zmniejszenie poziomu uderzeniowego ∆ R A1 lub ∆ L w . Do celów projektowych należy posługiwać się wartościami projekto- wymi, czyli wskaźnikami ∆ ∆ L w,R o 2 dB mniejszymi niż warto- * Instytut Techniki Budowlanej ści uzyskane z pomiarów. 32 8 ’2007 (nr 420) • • Ochrona przed hałasem w budynkach – TEMAT WYDANIA Rodzaje podłóg i ich klasyfikacja akustyczna 1) dostosowaną do wymagań normy PB-87/B-02551/03 (odnoszącą się do obiektów projektowanych wg zaleceń tej normy) – stara klasyfikacja; 2) dostosowaną do wymagań normy PN-B-02151-3:1999, obowiązującej od stycznia 2001 r. – nowa klasyfikacja. Obie klasyfikacje bazują na tych samych wartościach wa- żonego wskaźnika Ze względu na konstrukcje i właściwości akustyczne roz- różnia się następujące rodzaje rozwiązań podłóg: PP – pły- wające podłogi (rysunek 1a); PL – lekkie konstrukcje podło- gowe (tzw. posadzki pływające – rysunek 1b); PW – wykła- dziny podłogowe (rysunek 1c). Pływające podłogi (PP) są układami składającymi się z warstwy sprężystej (czyli warstwy izolacji akustycznej) i ma- sywnej płyty dociążającej (jastrych). Warstwę sprężystą naj- częściej wykonuje się zpłyt ze styropianu elastycznego, wełny mineralnej lub mat polietylenowych. Na warstwę izolacji aku- stycznej, zabezpieczonej folią wodoszczelną, wylewa się bez- pośrednio na budowie jastrych cementowy, najczęściej gru- bości 40 mm. Prawidłowo wykonane pływające podłogi (ko- nieczna izolacja przyścienna) zwiększają izolacyjność stropów od dźwięków powietrznych i uderzeniowych w zależności od rodzaju materiału, jego sztywności dynamicznej i grubości. L w . Różnice dotyczą przedziałów klas oraz zasad zaliczania podłogi do danej klasy. W przypadku starej klasyfikacji podstawę stanowiły wartości laboratoryjne wskaźnika ∆ L w danej podłogi. Nowa klasyfikacja uwzględnia zalecane w normie PN-B-02151-3:1999 obniżenie, do celów projektowych, wskaźników otrzymanych w laboratorium. Pod- stawę nowej klasyfikacji stanowią wartości projektowe, czyli obniżone o 2 dB wartości laboratoryjne wskaźnika ∆ L w . Po- nadto w nowej klasyfikacji zagęszczono klasy, wprowadzając przedziały co 3 dB i rozszerzono klasyfikację w kierunku niż- szych i wyższych wskaźników. Zasady starej i nowej klasyfi- kacji podano w tabelach 1 i 2. W celu jednoznacznej identy- fikacji dla nowej klasyfikacji wprowadzono w symbolu klasy literę „n”. W procesie aprobacyjnym podłóg określa się, na podstawie pomiarów przeprowadzonych w laboratorium akus- tycznym wg PN EN ISO 140-8:1999, wartości wskaźnika ∆ ∆ Rys. 1. Podłogi stosowane na stropach: a) pływające podłogi (PP); b) lekkie konstrukcje podłogowe (PL); c) wykładziny podłogowe (PW): 1 – płyta stropowa (podłoże); 2 – warstwa materiału sprę- żystego z zabezpieczeniem wodoszczelnym (izolacja akustyczna); 3 - jastrych cementowy (podkład pływający); 4 – nawierzchnia podłogowa (płyty podłogowe); 5 – wykładzina podłogowa L w , charakteryzującego badaną podłogę i przypisuje się jej klasę akustyczną zarówno wg starej, jak i nowej klasyfikacji. Tabela 1. Klasyfikacja akustyczna podłóg dostosowana do normy PN 87/B-02151/03 (stara) Wartości laboratoryjnego wskaźnika Lekkie konstrukcje podłogowe (PL) składają się z war- stwy sprężystej oraz wierzchniej warstwy podłogowej. War- stwę materiału sprężystego stanowią najczęściej maty grubo- ści 2 – 5 mm z pianki polietylenowej, z polistyrenu ekstrudo- wanego, płyty drewnopochodnej, a czasem nawet tektury fa- listej. Warstwą wierzchnią mogą być drewniane deski, parkiet, mozaika drewniana czy panele z drewna. Podłogi te charak- teryzują się dosyć dobrym tłumieniem dźwięków uderzenio- wych, zwłaszcza w zakresie średnich i wysokich częstotliwo- ści. Praktycznie pomijalny jest wpływ tych podłóg na izolacyj- ność od dźwięków powietrznych. W związku z tym mogą one być stosowane na stropach, które wykazują zadawalającą izolacyjność od dźwięków powietrznych, w celu poprawy izo- lacyjności od dźwięków uderzeniowych. Wykładziny z warstwą izolacyjną lub wykładziny dy- wanowe (PW) stosuje się w celu poprawy izolacyjności od dźwięków uderzeniowych. Nie powodują one bowiem popra- wy izolacyjności od dźwięków powietrznych, a wręcz w nie- których przypadkach mogą spowodować nieznaczny spa- dek izolacyjności. Z akustycznego punktu widzenia zaleca się ich stosowanie na stropach, które mają min. 2 dB zapa- su izolacyjności akustycznej od dźwięków powietrznych, w stosunku do wymagań normowych. Oprócz wymienionych układów podłogowych coraz po- wszechniej, zwłaszcza w budynkach biurowych, stosuje się podłogi podniesione, które jednak ze względu na swoją spe- cyfikę nie będą omawiane w artykule. Na podstawie wyznaczonego wskaźnika zmniejszenia pozio- mu uderzeniowego Symbol klasy akustycznej L w [dB] stanowiące podstawę do zaliczenia podłóg do dane klasy akustycznej [dB] ∆ pływające lekkie wykładziny podłogi konstrukcje podłogowe podłogowe PP-18 PL-18 PW-18 18 – 22 PP-23 PL-23 PW-23 23 – 27 PP-28 PL-28 PW-28 ≥ 28 Tabela 2. Klasyfikacja akustyczna podłóg dostosowana do normy PN-B-02151-3:1999 (nowa) Symbol klasy akustycznej Wartości Wartości labo- projektowe ratoryjne ∆ L wR objęte wskaźników L w stanowiące akustyczną podstawę do [dB] ∆ lekkie konstrukcje podłogowe pływające podłogi wykładziny podłogowe zaliczenia wy- robu do danej klasy akus- tycznej [dB] – – PW n – 5 5 – 7 7 – 9 – – PW n – 8 8 – 10 10 – 12 – PL n – 11 PW n – 11 11 – 13 13 – 15 PP n – 14 PL n – 14 PW n – 14 14 – 16 16 – 18 PP n – 17 PL n – 17 PW n – 17 17 – 19 19 – 21 PP n – 20 PL n – 20 PW n – 20 20 – 22 22 – 24 PP n – 23 PL n – 23 PW n – 23 23 – 25 25 – 27 PP n – 26 PL n – 26 PW n – 26 26 – 28 28 – 30 L w danej podłogi zostaje ona zakwalifikowa- na do odpowiedniej klasy akustycznej. W Instytucie Techniki Bu- dowlanej stosuje się podwójną klasyfikację akustyczną podłóg: PP n – 29 PL n – 29 PW n – 29 29 – 31 31 – 33 PP n – 32 PL n – 32 PW n – 32 32 – 34 34 – 36 – – PW n – 35 ≥ 35 ≥ 37 8 ’2007 (nr 420) 33 daną klasą ∆ TEMAT WYDANIA – Ochrona przed hałasem w budynkach Właściwości akustyczne typowych układów podłogowych L W dla podłóg, w celu uzyskania wymaganej izolacyjności stropu z podłogą L` nw = 58 dB ∆ Właściwości akustyczne podłogi zależą przede wszystkim od jej typu, a następnie od rodzaju i grubości warstwy sprę- żystej. Na rysunku 2 zestawiono przykładowe charakterysty- ki poprawy izolacyjności akustycznej od dźwięków uderze- niowych dla typowych układów podłogowych. Na podstawie wyników wielu badań aprobacyjnych wyko- nanych w ITB stwierdzono, że wartości wskaźnika Parametry stropu Wymagane dla podłogi Rodzaj stropu L w min Klasa Pn [dB] [dB] [dB] [dB] ∆ – ∆ L w wy- Strop Fert 45, pustaki ceramicz- ne wysokości 20 cm, nadbeton 3 cm, h cał =23 cm, m=275 kg/m 2 46 43 79 26 26 noszą: 1) podłóg pływających z jastrychem cementowym gruboś- ci 40 mm – na styropianie elastycznym grubości 17 – 43 mm – ∆ Strop ceramiczno-żelbetowy Cerit, pustaki ceramiczne wyso- kości 24 cm, nadbeton 4,0 cm, h całk. = 28 cm, m = 305 kg/m 2 49 46 78 25 23 L w = 23 dB – 32 dB – na matach polietylenowych grubości 6-15 mm – ∆ Strop ceramiczno-żelbetowy CERAM, pustaki wys. 21 cm, nadbeton 3,0 cm, h całk =24 cm, m = 314 kg/m 2 L w = 17 dB – 22 dB – na płytach z wełny mineralnej grubości 30 – 40 mm – ∆ 49 46 77 24 23 L w = 24 dB – 32 dB. 2) w przypadku lekkich konstrukcji podłogowych – panele drewniane z matami polietylenowymi grubości 3 – 5 mm – Strop ceramiczny EF 45/23 z pustaków wys. 20 cm, nadbeton 3,0 cm, h całk. = 23 cm 45 41 84 31 29 L w = 17 – 19 dB – panele lub deski z płytami spilśnionymi grubości 5 –7 mm – ∆ Strop ceramiczny EF 45/26 z pustaków wysok. 22 cm, z nadbetonem 4,0 cm, hcałk = 26 cm 46 43 82 29 29 L w = 18 –19 dB 3) w przypadku wykładzin dywanowych – Strop z ceramicznych elemen- tów stropowych HURDIS wg AT-15-4578/00 ∆ L w = 24 – 41 dB. 44 – 80 27 26 Strop żelbetowy płytowy gruboś- ści 14 cm, m = 360 kg/m 2 52 48 77 24 23 14,7 cm, co 20 cm), m = 340 kg/m 2 φ 53 49 74 21 20 Strop kanałowy typu Ż – żerań- ski gr. 24 cm (kanały φ 52 50 73 20 20 18,5 cm, co 22,5 cm), m = 350 kg/m 2 53 49 77 24 23 Rys. 2. Przykładowe charakterystyki zmniejszenia poziomu ude- rzeniowego dla podłogi pływającej (PP), lekkiej konstrukcji podłogowej (PL) i wykładziny dywanowej (PW) ne jest więc stosowanie podłóg zwiększających izolacyjność przede wszystkim od dźwięków uderzeniowych i w mniejszym stopniu od dźwięków powietrznych. W tabeli 3 podano również minimalne wartości wskaźników poprawy izolacyjności aku- stycznej, jakimi powinna charakteryzować się podłoga, aby da- ny strop z podłogą uzyskiwał właściwości akustyczne wyma- gane normą. Wymagane minimalne wskaźniki zmniejszenia poziomu ude- rzeniowego podłóg Właściwości akustyczne typowych stropów masywnych i analiza wpływu podłóg na izolacyjność akustyczną stropów L w min wyznaczono na podstawie zależno- ści podanej w normie PN-EN 12354-2 Akustyka budowlana. Określanie właściwości akustycznych na podstawie właściwości elementów. Cz. 2: Izolacyjność od dźwięków uderzeniowych po- między pomieszczeniami , zalecanej do określania wskaźnika zmniejszenia poziomu uderzeniowego dla stropu z podłogą: ∆ ∆ W tabeli 3 podano wskaźniki izolacyjności akustycznej róż- nego typu stropów masywnych bez podłóg wg danych ITB [Szudrowicz B., Żuchowicz-Wodnikowska I., Tomczyk P., Właś- ciwości dźwiękoizolacyjne przegród budowlanych i ich ele- mentów . Instrukcja ITB nr 369/2002. ITB Warszawa 2002]. Wynika z nich, że wszystkie zestawione stropy wykazują zde- cydowanie za małe tłumienie dźwięków uderzeniowych w sto- sunku do wymagań podanych w normie PN–B-02151-3:1999 dla budynków wielorodzinnych ( L’ n,w L w min = L n,eq,0,w – L’ n,w + K + 2 [dB] gdzie: L n,eq,0,w – równoważny wskaźniki ważony poziomu uderze- niowego znormalizowanego dla stropu bez podłogi, L’ n,w – wymagany wskaźnik poziomu uderzeniowego stropu z podłogą; K – poprawka uwzględniająca przenoszenie dźwięków ude- rzeniowych przez jednorodne elementy boczne [dB]. W obliczeniach przyjęto wymagany wskaźnik stropu z podłogą L’ n,w = 58 dB (jak dla stropu międzymieszkaniowe- go), poprawka K= 3 dB. 58 dB). Ponadto tylko nieliczne stropy charakteryzują się wskaźnikami izolacyjności akustycznej od dźwięków powietrznych zbliżonymi do wyma- ganych dla budynków wielorodzinnych ( R’ A1 ≥ ≤ 51 dB). Koniecz- 34 8 ’2007 (nr 420) Tabela 3. Wskaźniki izolacyjności akustycznej typowych stropów bez podłóg i minimalne wartości R A1R R A2R L n,eq,0,w ∆ Strop prefabrykowany W-70 gru- bości 22 cm (kanały 17,8 cm, co 22 cm), m = 320 kg/m 2 Strop sprężony S gr. 26,5 cm (kanały φ Ochrona przed hałasem w budynkach – TEMAT WYDANIA L w >20 dB. Lekkie podłogi mogą być stosowane w budow- nictwie jednorodzinnym na stropach, które spełniają wymaga- nia dotyczące izolacyjności od dźwięków powietrznych. Wpływ różnych podłóg pływających i lekkich konstrukcji podłogowych na charakterystyki izolacyjności akustycznej stropu żelbetowego (wzorcowego) przedstawiono na rysun- kach 3 5. Na rysunku 3 porównano poziomy uderzeniowe pod wzorcowym stropem żelbetowym w przypadku rozwiązań: bez podłogi; z bardzo dobrą podłogą pływającą o wskaźniku ÷ ∆ L w = 34 dB (PP34); ze słabą podłogą pływającą Rys. 5. Poziom uderzeniowy pod stropem wzorcowym bez podło- gi (wzorc), z podłogą pływającą o wskaźniku L w = 17 dB (PP17) i typową lekką konstrukcją podłogową (posadzką pływającą) o wskaźniku ∆ L w =17 dB (PP17) izróżnymi podłogami układanymi na tej podłodze pływającej ∆ L w =16 dB (PL16). Jak wpływa dokładanie różnych warstw podłogo- wych, na stropie z dobrą isłabą podłogą pływającą, na poziom uderzeniowy ilustrują rysunki 4 i 5. Z rysunków tych widać wyraźnie, że decydujący wpływ na poziom uderzeniowy pod stropem ma jakość akustyczna podłogi pływającej. Różne warstwy podłogowe układane na podłogach pływających w minimalnym stopniu wpływają na tłumienie dźwięków uderzeniowych – wskaźniki poziomu uderzeniowego po nałożeniu posadzki zmieniają się nie wię- cej niż 1 – 2 dB. ∆ Podsumowanie W celu zapewnienia wymaganych normą PN B-02151-03:1999 właściwości akustycznych stropów w budynkach konieczne jest stosowanie właściwie dobranych podłóg. Doboru stropu i podłogi należy dokonać już na etapie projektowania budyn- ku. Rodzaj podłogi zależeć będzie od przeznaczenia budyn- ku, parametrów akustycznych stropu, na którym ma być zas- tosowana podłoga, wielkości przewidzianego w budynku przenoszenia bocznego, zależnego od konstrukcji i układu ścian działowych oraz ściany zewnętrznej w pomieszczeniu. W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. nr 229, poz 1779) wprowadzono zapis, że izolacyjność akustyczna przegród w budynkach mieszkalnych powinna być uzyskana za pomocą takich rozwiązań, które zapewniają wymagane właś- ciwości akustyczne niezależnie od wykonywanych w mieszka- niu robót budowlanych, na które nie jest wymagana zgoda od- powiedniego organu nadzoru budowlanego . Wynika z niego, że stropy w budynkach powinny spełniać określone wymagania akustyczne niezależnie od rodzaju nawierzchni podłogowych układanych przez użytkowników. Zatem szczególnie w wieloro- dzinnych budynkach mieszkalnych, w celu zapewnienia wyma- ganej izolacyjności od dźwięków uderzeniowych, niezbędnie jest wykonywanie podłóg pływających na stropach między- mieszkaniowych. Mimo dosyć dużego tłumienia dźwięków ude- rzeniowych, uzyskiwanego w przypadku wykładzin czy lekkich podłóg, ze względu na to, że nie zwiększają one praktycznie izolacyjności stropów od dźwięków powietrznych, a ponadto mogą być demontowane i wymieniane przez użytkowników mieszkań, powinny być, zwłaszcza w przypadku wielorodzin- nych budynków mieszkalnych, traktowane jako ewentualne dodatkowe zabezpieczenie akustyczne. W przypadku stropów z podłogami pływającymi ułożenie posadzki pływającej (lekkiej konstrukcji podłogowej) czy innej nawierzchni praktycznie nie ma wpływu na wskaźniki akus- tyczne. Oznacza to, że posadzki nie wprowadzają dodatko- wego tłumienia dźwięków uderzeniowych i na podłodze pły- wającej można stosować dowolne nawierzchnie. Bardzo ważne jest właściwe wykonawstwo podłóg i posadzek pływa- jących. Należy zwracać szczególną uwagę na izolację przy- ścienną. Powstanie jakichkolwiek mostków akustycznych zdecydowanie pogarsza parametry akustyczne stropu. Rys. 3. Poziom uderzeniowy pod wzorcowym stropem żelbeto- wym bez podłogi (wzorc) i z różnymi podłogami: PP34 –z podło- gą pływającą o wskaźniku ∆ L w =17 dB, PL16 - z lekką konstrukcją podło- ∆ L w = 34 dB, PP17 – z podłogą pływa- gową o wskaźniku ∆ L w =16 dB L w =34 dB (PP34) izróżnymi podłogami układanymi na tej podłodze pływającej ∆ 8 ’2007 (nr 420) 35 W celu uzyskania wymaganej izolacyjności akustycznej stropów w budynkach wielorodzinnych muszą być stosowane podłogi pływające, gdyż tylko wówczas uzyskuje się wskaźni- ki ∆ – o wskaźniku jącą o wskaźniku Rys. 4. Poziom uderzeniowy pod wzorcowym stropem żelbetowym bez podłogi, z podłogą pływającą o wskaźniku [ Pobierz całość w formacie PDF ] |