Wędrówka przez Biblię -twr-24 2006 10-12, Religijne, Różne
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.ZDUWDOQLNZ\GDZDQ\SU]H] Ä,PSXOV´7:53ROVND QU 3D}G]LHUQLN /LVWRSDG *UXG]LHˇ Co niesie przysz³oæ? Tak bardzo chcielibymy wiedzieæ, co wydarzy siê w naszym ¿yciu za miesi¹c, za rok, za dziesiêæ lat. Czy bêdziemy zdrowi? Czy bêdziemy mieli pracê? Jak potocz¹ siê dzieje naszej rodziny, naszej wspólnoty, naszego narodu? To bardzo wa¿ne pytania, ale s¹ spra- wy jeszcze wa¿niejsze. Znajoma, wierz¹ca stomatolog, w rozmowie z pacjentem zma- gaj¹cym siê z rakiem, powiedzia³a: To bardzo dobrze, ¿e dba pan o stan zêbów i w ogóle o swoje zdrowie, ale czy zadba³ pan te¿ o swoj¹ wieczn¹ przysz³oæ? Czy wie pan, ¿e tylko Jezus Chrystus, Syn Boga, Zbawiciel, mo¿e daæ panu dar wiecznego ¿ycia? Bez w¹tpienia, wa¿niejsze ni¿ tych kilkadziesi¹t lat tu i teraz, s¹ ca³e wieki, które spêdzimy kiedy w Domu Ojca. Pytanie, czy siê tam dostaniemy? Czy znamy Bo¿¹ drogê, Bo¿y plan zbawienia? Bo¿¹ wizjê przysz³oci wspaniale ukazuje prorok Daniel, w fa- scynuj¹cy sposób o Bo¿ych planach opowiada List do Hebrajczy- ków. G³ównie te dwie ksiêgi biblijne bêdziemy studiowaæ w naj- bli¿szym czasie. Spójrzmy na rzeczywistoæ tak, jak patrzy na ni¹ Bóg! On widzi przysz³oæ tak¿e ka¿dego z nas! 1 List do Filemona List do Filemona wyró¿nia siê sporód innych listów aposto³a Paw³a tym, ¿e ma charakter prywatny. Pawe³ pisze do Filemona jak przyja- ciel do przyjaciela, w okrelonej sprawie. Moglibymy j¹ nazwaæ spraw¹ Onezyma. Kim by³ Onezym? By³ niewolnikiem Filemona. Z nieznanych nam powodów Onezym zbieg³ z domu swego pana i ukry³ siê w Rzymie, gdzie stosunkowo naj³atwiej by³o siê zmieszaæ z t³umem i zmyliæ po- cig. W jaki sposób dosz³o do spotkania Onezyma z aposto³em Paw- ³em, który przebywa³ w Rzymie, uwiêziony w areszcie domowym. Do spotkania Paw³a z Onezymem musia³o wiêc dojæ pomiêdzy 61 a 63 rokiem n.e., bo w tych latach aposto³ przebywa³ w wiêzieniu, gdzie mo¿na go by³o jednak odwiedzaæ. Pod wp³ywem nauczania Paw³a Onezym nawróci³ siê na chrzecijañstwo i sta³ siê bardzo u¿ytecznym pomocnikiem aposto³a. Najprawdopodobniej Onezyma przyprowadzi³ do Paw³a Epafras, o którym aposto³ wspomina zarówno w Licie do Filemona, jak i w Licie do Kolosan. Pisz¹c do Kolosan, aposto³ pod- krela: Pozdrawia was Epafras, wasz rodak . Pisz¹c do Filemona aposto³ tak¿e zaznacza: Pozdrawia ciê Epafras, mój wspó³wiêzieñ w Chrystusie . Zarówno Epafras, jak i Filemon i Onezym pochodzili z Kolosów. Filemon by³ zamo¿nym mieszkañcem Kolosów i nale¿a³ do tamtejszej wspólnoty chrzecijañskiej. Nawróci³ siê, jak wynika z treci listu, w wyniku dzia³alnoci misyjnej aposto³a Paw³a. Sytuacja wygl¹da³a wiêc nastêpuj¹co: Dwóch mieszkañców Ko- losów: Filemon, bogaty w³aciciel i Onezym, jego niewolnik, nawrócili siê na chrzecijañstwo w wyniku dzia³alnoci misyjnej aposto³a Paw- ³a. Ich nawrócenie nast¹pi³o jednak w ró¿nym czasie i w ró¿nych 2 okolicznociach, tak, i¿ nie wiedzieli o sobie nawzajem. Gdy aposto³ Pawe³ zorientowa³ siê w ca³ej sytuacji, postanowi³ niezw³ocznie ode- s³aæ do Filemona jego niewolnika, teraz brata w Chrystusie, zaopatru- j¹c go w list, zawieraj¹cy probê o przebaczenie i przyjêcie go na powrót do domu, jak pisze aposto³: ju¿ nie jako niewolnika, lecz wiê- cej ni¿ niewolnika, jako brata umi³owanego. Mimo, ¿e List do Filemona ma charakter prywatny, rzuca cenne wiat³o na to jak wczesny Koció³ chrzecijañski widzia³ kwestiê roz- wi¹zania problemu niewolnictwa. Nie apelowano jeszcze wtedy o otwart¹ walkê z instytucj¹ niewolnictwa, bo by³a to w tamtym czasie walka niemo¿liwa do przeprowadzenia. Chrzecijanie wpajali jednak wszystkim nawróconym zasadê nowego braterstwa w Chrystusie. I to, po latach, przyczyni³o siê do ostatecznego zniesienia niewolnictwa. List do Filemona daje nam równie¿ cenn¹ okazjê wgl¹du w ¿ycie pierwotnego Kocio³a, wgl¹du w stosunki panuj¹ce pomiêdzy pierw- szymi wyznawcami Chrystusa. Jest te¿ ten krótki list wzruszaj¹cym przyk³adem osobistego zaanga¿owania aposto³a Paw³a w sprawy nawróconych przez siebie ludzi, a tak¿e przyk³adem wspania³ych metod wychowawczych, jakie aposto³ stosowa³ w swoim ¿yciu i s³u¿bie. Aposto³ Pawe³ wiedzia³, jak trudna by³a sytuacja Onezyma. Zbie- g³ych niewolników karano bardzo surowo, najczêciej torturowano ich, a nawet krzy¿owano, skazuj¹c ich na mieræ w mêczarniach. W najlepszym wypadku zbieg³ego niewolnika piêtnowano, przez wy- palenie na czole litery "F"od s³owa fugitivus, czyli zbieg. Niewolni- ków trzymano w imperium rzymskim bardzo krótko, bo by³o ich 60 mln i stanowili sta³e zagro¿enie. Surowo wiêc t³umiono ich bunty, a tych, którzy wzniecali niepokoje lub uciekali, wiadomie wyniszczano. Aposto³ Pawe³, wiadomy tych realiów, wiedzia³, ¿e odes³anie Onezyma do jego pana, nawet w sytuacji gdy jest on chrzecijani- nem, wi¹¿e siê z du¿ym ryzykiem. Pawe³ wrêczy³ wiêc Onezymowi list, w którym odwo³uje siê do serca Filemona. O n e s i m o s zna- 3 czy po grecku u¿yteczny; aposto³ pisze: ten, który sta³ siê dla ciebie bezu¿yteczny, Filemonie, teraz znów jest u¿yteczny, jest Onezymem nie tylko z nazwy, ale naprawdê, w rzeczywistoci. Mo¿e po to stra- ci³e go, Filemonie, chwilowo, ¿eby odzyskaæ go na zawsze? Teraz ju¿ nie jako niewolnika, ale jako brata w Chrystusie? Chrzecijañstwo wprowadza nowe stosunki, nowe relacje miê- dzyludzkie, w których zwyk³e kategorie podzia³u spo³ecznego prze- staj¹ siê liczyæ. Nie oznacza to wcale, ¿e niewolnik, czy ogólniej, pra- cownik, mo¿e byæ leniwy i gnuny. Wrêcz przeciwnie. Ma pracowaæ tak, jakby s³u¿y³ samemu Chrystusowi. Nie oznacza to tak¿e, ¿e pan, czy pracodawca, ma byæ pob³a¿liwy, nie wymagaj¹cy. Ma przestaæ traktowaæ swojego s³ugê, swojego pracownika, jak rzecz, jak si³ê ro- bocz¹, a odnosiæ siê do niego jak do osoby, jak do brata w Chrystusie. Ksiêga Daniela Ksiêga Daniela to jedna z najbardziej poruszaj¹cych, fascynuj¹- cych ksi¹g Pisma wiêtego. Ze wzglêdu na zawartoæ wielu treci proroczych zaliczana jest do ksi¹g prorockich, choæ w Biblii hebraj- skiej znajduje siê w ostatniej czêci zbioru, wród Ketubim, czyli Pism. Poselstwo Ksiêgi Daniela ma charakter profetyczny, wystê- puje tu wiele stwierdzeñ o charakterze eschatologicznym i apokalip- tycznym. Spora czêæ proroctw Daniela ju¿ siê wype³ni³a. Autor Znamy wiele faktów z ¿ycia Daniela, bo pierwsza czêæ spisanej przez niego ksiêgi (rozdzia³y 1 - 6) ma charakter autobiograficzny. 4 Znajdujemy tu opis wydarzeñ biegn¹cych od uprowadzenia do nie- woli babiloñskiej za panowania króla Jojakima pierwszej grupy wy- gnañców judzkich, wród których by³ Daniel, ok. 606 roku przed Chry- stusem, a¿ do pocz¹tku panowania króla perskiego Cyrusa, ok. 536 roku p.n.e. ¯ycie Daniela i jego dzia³alnoæ jako wybitnego przywód- cy i proroka obejmuje wiêc ca³y okres babiloñskiej niewoli, pe³nych 70 lat. Na pocz¹tku, w czasie uprowadzenia do niewoli, Daniel by³ m³odym ch³opcem, nastolatkiem, na koñcu widzimy go jako dowiad- czonego, sêdziwego mê¿a Bo¿ego, odgrywaj¹cego kluczow¹ rolê na dworze orientalnych w³adców. Postaæ Daniela przybli¿a nam wypowied samego Pana, zapisana w dziesi¹tym rozdziale ksiêgi. Prorok s³yszy s³owa: Danielu, mê¿u mi³y, uwa¿aj na s³owa, które mówiê do ciebie... (10, 11). By³ wiêc Daniel cz³owiekiem godnym zaufania, cz³owiekiem, któremu Bóg zleci³ wa¿n¹ misjê prorock¹, któremu przekaza³ Swoje S³owa, które- go okreli³ jako mê¿a mi³ego, bliskiego Bo¿emu sercu. ¯ycie Daniela mo¿emy opisaæ trzema okreleniami: wiadomoæ celu, wytrwa³oæ w modlitwie i wiernoæ w s³u¿bie prorockiej. 1) Po pierwsze wiêc, Daniel by³ cz³owiekiem wiadomym celu, do którego d¹¿y³, celu, który wyznaczy³ jego ¿yciu Bóg. Gdy jako nastolatek znalaz³ siê na dworze babiloñskiego monarchy, postanowi³, ¿e nie bêdzie spo¿ywa³ pokarmów z królewskiego sto³u, lecz bêdzie przestrzega³ cile diety zgodnej z przepisami Prawa Moj¿eszowego. To sprawi³o, ¿e wraz z trzema najbli¿- szymi przyjació³mi, którzy towarzyszyli mu w tym przedsiêwziê- ciu, znalaz³ siê w bezporednim otoczeniu króla, najpotê¿niej- szego w³adcy tamtych czasów. Od pocz¹tku Daniel mia³ przed swymi oczyma cel, który wytyczy³ mu Bóg. Jego ¿ycie by³o konsekwentnym zmierzaniem do wype³nienia misji, powierzo- nej mu przez Pana. Daniel by³ cz³owiekiem odwa¿nym i wy- trwa³ym, jego ¿ycie by³o integralne, prawe. G³osi³ S³owo ¿ywe- 5 [ Pobierz całość w formacie PDF ] |