Wątki mitologiczne w sztuce nowożytnej, Historia sztuki, konspekty
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Wątki mitologiczne w sztuce nowożytnej: Renesans, Barok, Klasycyzm. Malarstwo i rzeźba Zestaw dzieł z kanonu Renesans Barok Klasycyzm Malarstwo Rzeźba Malarstwo Rzeźba Malarstwo Rzeźba Wczesny i dojrzały renesans Peter Bruegel Upadek Ikara Barok Annibale Carracci freski w pałacu Farnese w Rzymie (np. Triumf Bachusa i Ariadny) Gianlorenzo Bernini Apollo i Dafne Nicolas Poussin (artysta klasycyzujący) Orfeusz i Eurydyka, Et in Arcadia ego Antonio Canova Amor i Psyche Sandro Botticelli Narodziny Wenus, Primavera Bertel Thorvaldsen Ganimedes i orzeł Nicola Salvi Fontanna Di Trevi Guido Reni Aurora Jacques Louis David * Andromacha opłakująca Hektora Helena i Parys *dzieła spoza kanonu Jakub Tatarkiewicz Psyche omdlewająca Rafael Santi Triumf Galatei Francois Girardon Apollo z nimfami Pieter Paul Rubens Bitwa Amazonek, Porwanie córek Leukippa Giorgione Śpiąca Wenus Rembrandt Hermesz van Rijn Danae Tycjan Flora, Bachanalie Lucas Cranach Starszy Wenus i Amor Diego Rodriguez de Silva Velazquez Prządki, Wenus z lustrem, Triumf Bachusa Manieryzm El Greco Laokoon Giovanni da Bologna Merkury Rokoko Gilles Francois Boucher Toaleta Wenus, Kąpiel Diany Szkoła Fontainebleau Diana łowczyni Benvenuto Cellini Perseusz Antoine Watteau Odjazd na Cyterę Agnolo Bronzino Zwycięstwo czasu nad miłością Renesans Barok Klasycyzm Skrótowe informacje o epokach - „Odrodzenie” i rozwój sztuk, nauk - przede wszystkim XV i XVI w. - kolebka – Włochy - zwrot ku antykowi - główny prąd myślowy: humanizm renesansowy - harmonia, spokój, ład - piękno, naśladowanie natury - koniec XVI w. do XVIII w. - główne prądy myślowe: racjonalizm i empiryzm - głęboka religijność, mistycyzm - egzystencjalny niepokój - dynamizm - bogactwo, przepych + rokoko – nurt stylistyczny - apogeum rozwoju XVIII w. - sztuka epoki Oświecenia - „powrót do źródeł” - wzór: Antyk - idealizacja, patos, uwznioślanie - ważne momenty, ważne tematy - spokój, statyka, oszczędność wyrazu Opis wątków, motywów, postaci zawartych w przykładach (różna kolejność) Galatea – nimfa morska, kochanka Akisa, którego zabił zakochany w niej Polifem; w Triumfie Galatei Rafaela przedstawiona została w momencie ucieczki rydwanem zaprzężonym w delfiny przed Polifemem Ariadna – córka króla Krety, Minosa; pomogła wydostać się z labiryntu Tezeuszowi, opuszczona przez niego poznała Bachusa Ganimedes – książę Troi, kochanek Zeusa, do którego bóg przybył pod postacią orła Psyche – piękna dziewczyna, ukochana Erosa Dioskurowie (Kastor i Polluks) – synowie Zeusa i Ledy; z przyjęcia weselnego uprowadzili córki Leukippa z Argos Flora (Chloris) – bogini kwiatów Wenus (Afrodyta) - bogini miłości, piękna, wg jednego z mitów wyłoniła się z piany morskiej; jej świętym miejscem była Cytera – Wyspa Miłości Bachanalie – obrzędy, uroczystości, orgie ku czci Bachusa (Dionizosa) Danae – kochanka Zeusa, który przybył do niej pod postacią złotego deszczu, matka Perseusza Apollo - bóg piękna, światła, życia, sztuki Amor (Kupidyn, Eros) – bóg miłości, namiętności, syn Wenus i Marsa Arachne – śmiertelniczka, która stanęła do pojedynku na najpiękniejszy haft z Ateną; zamieniona później w pająka Neptun (Posejdon) – bóg mórz i oceanów Atena (Minewra)– bogini mądrości, sztuki i wojny Laokoon – kapłan Apolla, uczestnik wojny trojańskiej, zabity wraz z synami przez węże Orfeusz i Eurydyka– miłość silniejsza niż śmierć; Orfeusz poszedł do Hadesu po ukochaną Hektor i Parys – synowie Priama, króla Troi, uczestnicy wojny trojańskiej Diana (Artemida) – bogini polowań, roślinności, lasów, znakomita łowczyni, bogini-dziewica Dafne – nimfa-dziewica, niedostępna miłość Apolla Andromacha – małżonka Hektora Merkury (Hermes) – bóg kupiectwa, handlu i złodziejstwa Bachus (Dionizos) – bóg urodzaju i winorośli Helena Trojańska – córka Zeusa i Ledy, najpiękniejsza kobieta swoich czasów Perseusz – heros, bóg-człowiek, syn Zeusa i Danae, zabójca Meduzy Aurora (Eos, Jutrzenka) – bogini zorzy polarnej Rola mitologii - możliwość ukazywania niezwykłych sytuacji - alegorie, symbolika (min. Bronzino) - nawiązanie do Antyku, przywrócenie ideałów starożytnych - mitologia pretekstem do ukazywania piękna nagiego ciał (min. Giorgione, Tycjan, da Bologna) - dydaktyzm (min. Bruegel) - uniwersalizm mitologii - sytuacje codzienne a mitologia (min. Breugel Upadek Ikara – mitologia na II planie) - treści alegoryczne, symboliczne (min. Velazquez) - możliwość ukazywania piękna kobiet (min. Boucher), rubasznych scen, scen erotycznych (min. Rubens) - mitologia tłem scen rodzajowych (min. Velazquez) - intymny charakter sztuki rokoko (min. Boucher) - Antyk jako piękno doskonałe, niedościgniony ideał - mitologia – ważny temat - możliwość przedstawiania aktów (min. Canova) - dydaktyzm, moralizatorstwo, podniosłość tematów, przedstawień (min. David) - sztuka formą manifestu społecznego (min. David) - funkcja gloryfikująca, uwznioślająca - treści symboliczne (min. Poussin) M4 Marta Liwowska IV b LP Bibliografia: – Parandowski Jan, Mitologia: Wierzenia i podania Greków i Rzymian , Londyn, Wydawnictwo Puls, 1992, ISBN: 0 907587 85 2 – Meyer Peter, Historia Sztuki Europejskiej , t. 2, Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1973 – Osińska Barbara, Sztuka i Czas , t. 1, Wyd. 2, Warszawa, Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne, 2004, ISBN: 83-02-09085-9 – Osińska Barbara, Sztuka i Czas, t. 2, Wyd. 2, Warszawa, Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne, 2004, ISBN: 83-02-09300-9 – [ Pobierz całość w formacie PDF ] |