W10 Całka oznaczona, AGH Matematyka Stosowana (WMS), Analiza matematyczna, Wykłady z AiRu dr Ćmiel
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Automatyka i Robotyka –Analiza – Wykład 10 – dr Adam Ćmiel – cmiel@agh.edu.pl CAŁKA (OZNACZONA) RIEMANNA Oznaczenia: f : [ a , b ]→ R funkcja rzeczywista określona na przedziale domkniętym Weźmy ciąg a = x < x < ... < b = x 0 1 n P = { x , x ,..., x } - podział przedziału na n podprzedziałów. [ a , b ] 0 1 n - średnica przedziału d P ( ) = max ( x − x ) k k − 1 1 ≤ k ≤ n Wybieramy w każdym podprzedziale punkt pośredni ξ ∈ [ x − , x ] ; k = 1 2 ,..., n k k 1 k Określony jest więc ciąg { } - ciąg punktów pośrednich ξ k k = 2 ,..., n Tworzymy sumę n ∑ = P σ ( f , , { ξ }) = f ( ξ )( x − x 1 ) k k k k − k 1 Interpretacja σ dla nieujemnej funkcji f Def . Liczbę rzeczywistą I nazywamy całką Riemanna ( całką oznaczoną) funkcji f na przedziale [ a , b ] ) ( jeżeli ∀ ∃ ∀ ∀ d ( P ) < δ ⇒ σ f , P , { ξ } − I < ε . {} ε > 0 δ > 0 P ξ k k k = 1 , 2 ,..., n Funkcję f dla której istnieje całka Riemanna na przedziale [ a , b ] nazywamy całkowalną w sensie Riemanna. Oznaczenia : b ∫ I = f ( x ) dx , gdzie a - dolna granica, b - górna granica, f - funkcja podcałkowa a ℜ[ a ,b]- zbiór funkcji całkowalnych w sensie Riemanna na [ a , b ] Powyższy warunek definicyjny przypomina ε-δ definicję granicy w sensie Cauchy’ego, którą mniej b n ∑ = formalnie zapisujemy ∫ I = f ( x ) dx = lim f ( ξ )( x − x ) . Ponieważ definicji granicy w k k k − 1 d ( P ) → 0 k 1 a sensie Cauchy’ego odpowiada równoważna ciągowa definicja w sensie Heinego możemy podać równoważną ciągową definicję całki. 1 Automatyka i Robotyka –Analiza – Wykład 10 – dr Adam Ćmiel – cmiel@agh.edu.pl Widać, że d ( P ) → 0 ⇒ n → ∞ . Implikacja odwrotna nie jest prawdziwa (kontrprzykład) n Def . Ciąg przedziałów nazywamy normalnym jeżeli n → ∞ ⇒ d ( P ) → 0 . n Def . (według Heine’go) Liczbę I ∈ nazywamy całką Riemanna (oznaczoną) funkcji f na przedziale [ a , b ] jeżeli dla każdego normalnego ciągu przedziałów odpowiadający ciąg sum całkowych ( R } n k n σ f , P , { ξ jest zbieżny do liczby I niezależnie od wyboru punktów pośrednich { ξ . } n n Przykład funkcji niecałkowalnej w sensie Riemanna : 1 x ∈ W [wymierne] Funkcja Dirichleta D ( x ) = nie jest całkowalna na [0,1]. 0 x ∈ R \ W Uwaga . Obliczanie całek z definicji jest zadaniem trudnym. Nie wiemy nawet kiedy całka istnieje. Potrzebujemy więc pewnych warunków koniecznych i wystarczających na istnienie całki. Szczególnie kłopotliwy jest warunek niezależności granicy od wyboru punktów pośrednich.. Wprowadzimy więc pewne skrajne sumy szacujące od dołu i od góry sumy pośrednie Sumy Darboux – całka górna i dolna f : [ a , b ]→ R , f – ograniczona, P = { x , x ,..., x } - podział przedziału [ a , b ] na n podprzedziałów. 0 1 n m = inf f ( x ) ; M = sup f ( x ) ; m = inf f ( x ) ; M = sup ] f ( x ) k k x ∈ [ x , x ] x ∈ [ a , b ] x ∈ [ x , x ] x ∈ [ a , b k − 1 k k − 1 k Z uwagi na ograniczoność f powyższe kresy są skończone. n ∑ = P s ( f , ) = m ( x − x 1 ) - dolna suma Darboux k k k − k 1 n ∑ = S ( f , P ) = M ( x − x 1 ) - górna suma Darboux k k k − k 1 ∀ P m ( b − a ) ≤ s ( f , P ) ≤ S ( f , P ) ≤ M ( b − a ) - obie sumy Darboux są ograniczone . Ponieważ przy zagęszczaniu podziału suma dolna nie może maleć a suma górna nie może rosnąć można pokazać, że dla dowolnych podziałów P 1 i P 2 s ( f , P ) ≤ S ( f , P ) . Rzeczywiście Biorąc 1 2 podział P 3 = P 1 ∪ P 2 będący zagęszczeniem obu podziałów mamy s ( f , P ) ≤ s ( f , P ) ≤ S ( f , P ) ≤ S ( f , P ) 1 3 3 2 czyli istnieją kresy: I = sup s ( f , P ) - dolna całka Darboux P I = inf S ( f , P ) - górna całka Darboux P Dla funkcji ograniczonej obie całki zawsze istnieją. Z powyższych rozważań wynika, że : 2 Automatyka i Robotyka –Analiza – Wykład 10 – dr Adam Ćmiel – cmiel@agh.edu.pl Tw . Warunkiem koniecznym całkowalności w sensie Riemanna funkcji f jest jej ograniczoność f f ∈ ℜ [ a , b ] ⇒ - ogr. na [ a , b ]. ) ( Rzeczywiście dla danego podziału P m ( b − a ) ≤ s ( f , P ) ≤ σ f , P , { ξ } ≤ S ( f , P ) ≤ M ( b − a ) k s ( f , P = ) inf σ ( f , P , { ξ }) S ( f , P = ) sup σ ( f , P , { ξ }) k k { ξ } { ξ } k k } Ponieważ przez odpowiedni wybór punktów pośrednich można sumę ( σ f , P , { ξ uczynić dowolnie k bliską sumy dolnej s ( f , P ) lub górnej S ( f , P ) , które są skończone jedynie wówczas, gdy funkcja jest ograniczona na przedziale [ a , b ]. Ponadto Tw . Warunkiem koniecznym i wystarczającym całkowalności funkcji f w sensie Riemanna jest z równość całek górnej i dolnej. Inaczej f ∈ ℜ [ a , b ] ⇔ ∀ ∃ : S ( f , P ) − s ( f , P ) < ε ε > 0 P Tw . Funkcja f ciągła na [ a , b ] jest R-całkowalna na[ a , b ]. Dow . Funkcja ciągła na przedziale domkniętym jest jednostajnie ciągła, więc ∀ε ∃δ ∀ x 1 , x 2 ∈[ a , b ] : | x 1 - x 2 |<δ⇒| f ( x 1 )- f ( x 2 )|< ε . Stąd , dla dowolnego podziału P o średnicy mniejszej b − a n ∑ ε niżδ / 2 otrzymujemy S ( f , P )- s ( f , P )= ( M − m )( x − x ) ≤ ( b − a ) = ε . k k k k − 1 b − a k = 1 Podobnie można udowodnić Tw . Funkcja monotoniczna na [ a , b ] jest R-całkowalna na [ a , b ]. b − a Dow . (dla funkcji niemalejącej) Rozważmy podział równomierny P = { x = a + i , i = 0 ,..., n } i n Wówczas M k = f ( x k ), m k = f ( x k -1 ), i =1,..., n . Wobec tego n n ∑ ∑ f ( b ) − f ( a ) ( f ( x ) − f ( x )) ( b − a ) S ( f , P )- s ( f , P )= ( M − m )( x − x ) = = b − a = <ε k k k k − 1 n k k − 1 n k = 1 k = 1 dla dostatecznie dużych n . Tw . f ∈ℜ[ a , b ] (więc m ≤ f ≤ M ), g :[ m , M ]→ R ciągła ⇒ g Î f ∈ℜ[ a , b ]. Dowód Rudin str 109 . Charakteryzacja funkcji całkowalnej w sensie Riemanna nazywamy pokryciem zbioru A U ∞ = Def . Rodzinę przedziałów { } ( a k b , ) ⇔ A ⊂ ( a k b , ) . k k k = 1 2 ,... k 1 n Def . Długością pokrycia nazywamy ∑ = lim ( b − a ) (o ile istnieje!). n n n → ∞ k 1 Def . Mówimy, że zbiór A ⊂ R jest miary (L) zero, jeżeli ∀ ε istnieje pokrycie tego zbioru o długości > 0 nie przekraczającej ε. 3 Automatyka i Robotyka –Analiza – Wykład 10 – dr Adam Ćmiel – cmiel@agh.edu.pl Przykład . Dowolny zbiór przeliczalny A ={ x 1 , x 2 ,...} ma miarę (L) równą 0. Pokryciem jest rodzina n , i =1,2,... o długości ∑ = ε przedziałów ( x − ε , x + ε ) lim 2 =ε i i i + 1 i + 1 i + 1 2 2 2 n → ∞ k 1 Tw . Funkcja f ograniczona na [ a , b ] jest całkowalna w sensie Riemanna (tzn. f ∈ R [ a , b ]) ⇔ zbiór punktów nieciągłości funkcji f ma miarę zero. p 1 , dla x = ∈ [ 0 1 ; p , q względnie pierwsze Przykład . Funkcja Riemanna f ( x ) = q q mająca punkty 0 , w pozostaych przypadkac h nieciągłości w punktach wymiernych przedziału [0,1] jest całkowalna w sensie Riemanna. Własności funkcji R -całkowalnych Tw . Niech f , g ∈ℜ[ a , b ], α∈ R . Wówczas: b b b a) f + g ∈ℜ [ a , b ] i ( ) ∫ ∫ ∫ f ( x ) + g ( x ) dx = f ( x ) dx + g ( x ) dx a a a b b b) α f ∈ℜ [ a , b ] i ( ) ∫ ∫ α f ( x ) dx = α f ( x ) dx a a b b ∫ ∫ c) f ≤ na [ a , b ] ⇒ g f ( x ) dx ≤ g ( x ) dx a a b c b ( ) ∫ ∫ ∫ d) a < c < b ⇒ f ∈ ℜ [ a , c ] i f ℜ ∈ [ c , b ] oraz f ( x ) dx = f ( x ) dx + f ( x ) dx a a c e) f g ∈ℜ[ a , b ] b b ∫ ∫ f) f ℜ ∈ [ a , b ] i f ( x ) dx ≤ f ( x ) dx a a Punkty a-d są prostymi konsekwencjami definicji całki i własności granic. Ponadto jeżeli f ∈ℜ[ a , b ], to m ≤ f ( x ) ≤ M na przedziale [ a , b ] a z punktu (c) otrzymujemy b ∫ m ( b − a ) ≤ f ( x ) dx ≤ M ( b − a ) a Ad e) f ∈ℜ[ a , b ]⇒ f 2 ∈ℜ[ a , b ] ( bo g ( t )= t 2 jest funkcją ciągłą a f całkowalną) a ] 2 2 fg = 1 [( f + g ) + ( f − g ) 4 f ∈ℜ[ a , b ]⇒| f |∈ℜ[ a , b ] ( bo g ( t )=| t | jest funkcją ciągłą a f całkowalną). Ponadto Ad f) - b b b ∫ ∫ ∫ | f |≤ f ≤| f |, więc z c i b − | f ( x ) | dx ≤ f ( x ) dx ≤ | f ( x ) | dx , co jest równoważne a a a b b ∫ ∫ f ( x ) dx ≤ f ( x ) dx . a a 4 [ Pobierz całość w formacie PDF ] |