Włuczykije

Włuczykije, RPG, Nieboracy
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
1
www.nieboracy.prv.pl
Michał Szymański
Włóczykije
Nieboracy RPG E1 oficjalny dodatek do gry.
www.nieboracy.prv.pl
Włóczykij
ulubionych miejsc które odwiedzają cyklicznie,
nigdzie jednak nie zostają na stałe i w końcu nudzą
się przebywaniem na danym obszarze i wy-
wędrowują w daleki świat szukać nowych krain i
nowych miejsc.
Włóczykij – wędrowny łotr, anarchista,
poszukiwacz hecy i ladaco. Jego życie to
wędrówka, jego cel – przygoda. Włóczykij jest
przebiegłym samotnikiem, zahartowanym w
trudach tego świata. Nie pociąga go życie w
jednym miejscu, pieniądze liczą się dla niego tylko
na tyle, o ile starczą na piwo, zakąskę i nocleg w
przydrożnej gospodzie. Włóczykije żyją dla
przygody i dreszczyku emocji. Od niepamiętnych
czasów przemierzają bezdroża – czyli praktycznie
cały obszar - zacofanych krain. Włóczykije są
otaczani niechęcią, gdyż maja opinię mściwych
zbójów i rabusiów. Nie do końca uzasadnioną.
Żyjąc na całym obszarze Zacofanych Krain
TM
,
gdzie sięgnięcie po broń na widok obcego jest
odruchem naturalnym, włóczykije są często
zmuszeni do różnych okrucieństw w celu obrony
własnej, tak samo jak wszyscy. Nawet bardziej niż
wszyscy. Jednak, będąc ze swej natury gościem
niezależnym, włóczykij zwykle nie zawraca sobie
głowy takimi głupstwami jak napadanie wsi czy
rabowanie kupców. Zostawia ten proceder istotom
niższej rangi, pospolitym rzezimieszkom,
przeważnie muminkom. Jeśli już coś ukradnie to
tylko i wyłącznie na bieżące potrzeby, aby się nie
uzależniać od jednego źródła utrzymania, stale
podróżuje i szuka nowych wrażeń.
Nie znaczy to, że nie może mieć swojego wybrane-
go miejsce. W istocie wielu włóczykijów ma wiele
Osobną sprawą są jego stosunki z innymi rasami.
Włóczykij dogaduje się nieźle z człowiekiem, od
którego się wywodzi, po którym też odziedziczył
swój psychotyczny, nieobliczalny charakter. Bywa
niekiedy mediatorem pomiędzy ludźmi a mumin-
kami. Wielu badaczy dopatruje się w nim ogniwa
pośredniego między leśnym dziadkiem należącym
do przyrody a człowiekiem właściwym
przynależnym do cywilizacji Nie ma zgody co do
tego, czy Włóczykije stanowią jeszcze zwyczajną
profesję, czy już nową rasę. Wiadomo, że roz-
mnażają się na swobodzie i niechętnie mieszają się
z nie włóczykijami. Z drugiej jednak strony
włóczykijem może zostać nawet ktoś, kto się nim
nie urodził, najpierw jednak, musi biegle opanować
surwiwal i dobrze poznać muminki. Włóczykije
żyją na pograniczu dwóch środowisk - cywilizacji i
natury i w obu są obcy. Nienawidzą krasnoludów,
które uważają za cuchnące, grubiańskie dusigrosze.
Przyjaźnią się z muminkami i potrafi je wykorzy-
stywać jako speców od brudnej roboty. Typowy
włóczykij wprawdzie unika rozrób, uważając je za
dziecinadę niegodną dojrzałego łowcy przygód.
wprawdzie, gdy ktoś wejdzie mu w drogę nie jest
od tego, by poczęstować go nożem. Gdy jednak siły
wroga są przeważające, włóczykij się wycofa, by
 2
www.nieboracy.prv.pl
po jakimś czasie wrócić w towarzystwie mumin-
ków. Te okrutne i bezlitosne stwory żyją w
szczególnie ścisłej symbiozie z klasyczną odmianą
włóczykija, spotykaną na całym niemal świecie.
Imperium trawi trąd kryzysu, coraz częściej
menelijami zostają osoby, które z wcześniej z
włóczykijostwem nie miały nic wspólnego.
Mechanika
Specjalne przedmioty:
flaszka jakiegoś bełta,
zniszczone ubranie, (może mieć broń i fujarkę z
dawnych czasów, jeśli jeszcze nie sprzedał ich w
lombardzie)
Specjalne umiejętności:
znajomość rynsztoków,
śmietników, ciemnych zaułków, picie na umór,
wiedza o szczurach
Specjalne ułomności:
czystość, obywanie się bez
flaszki, dłuższe przebywanie w zamkniętym
pomieszczeniu
Broń włóczykija, jak wszystko co ze sobą nosi jest
lekka i poręczna jest to zwykle nóż, garota, proca,
dmuchawka na zatrute strzały - wymienione w za-
sadzie wyczerpują asortyment. Czasami dojdzie do
tego jakiś magiczny talizman na czarną godzinę.
Od otwartej walki woli włóczykij zadźgać wroga
nożem znienacka, lub zajść go od tyłu i udusić
garotą, ewentualnie wycofać się i z bezpiecznej od-
ległości poczęstować pociskiem. Walka nie jest
ulubionym zajęciem włóczykija, jeśli tylko może,
postara się jej unikać, a porachunki zrzuca na barki
muminków. Przyparty do muru, będzie się jednak
bił jak diabeł, bo powszechnie znaną prawdą jest,
że włóczykij walcząc o przetrwanie w Zacofanych
Krainach
TM
, osiągnął w walce biegłość nie mniejszą
niż łowca nagród.
Włóczykij Klasyczny
Najczęściej spotykany podróżnik
kłębiących się w nieskończonych
dróg Zacofanych Krain
TM
, gość
przydrożnych oberży, znawca
gościńców, gór i leśnych ostępów.
Podróżnik i odkrywca miejsc gdzie
nikt inny iść się nie waży, przyjaciel
muminków. Niekiedy można go
spotkać, jak odpoczywając gdzieś
na łonie natury przygrywa sobie na
fujarce, lub pali fajkę.
Taki włóczykij może być dobrym kompanem i
niezastąpionym przewodnikiem, jak długo jest
obecny w drużynie, nie musi się te żona obawiać
muminków. Jako elit wśród wędrownych
złoczyńców, jest włóczykij koneserem rzeczy
wartościowych, potrafi się poznać na dobrym
trunku i dziełach sztuki, nawet w dobrym
towarzystwie nie zrobi obciachu brakiem manier,
potrafi się odnaleźć praktycznie w każdych
okolicznościach. Włóczykija można namówić do
przyłączenia się do grupy poszukiwaczy przygód,
jeśli ma się odpowiednio ciekawą i wyzywającą
misję do wykonania. Włóczykija w zasadzie nie
interesują bogactwa, bierze wszystkiego najwyżej
tyle, ile bez wysiłku i utraty zwinności udźwignie.
Poszukuje za to ciekawych, unikalnych
przedmiotów; jeśli coś takiego znajdzie, zatrzyma
to dla siebie i nie odda za żadne skarby. Jeśli
chodzi o przygody jest bardzo wymagający i bez
wahania odwróci się od was by odejść w kierunku
zachodzącego słońca, gdy tylko uzna, że
podróżowanie z wami przestało go bawić.
Mechanika
Niezręczność
,
ślepota
oraz
głupota
włóczykija nie
mogą przekraczać łącznie sumy 3 (nie dotyczy me-
nelkijów).
Znajomi:
muminki
Nieznajomi, wrogowie:
krasnoludy
Ekwipunek:
każdy włóczykij oprócz noża i lekkiej
broni miotającej, może mieć przy sobie jakiś tali-
zman, kilka szurikenów oraz fujarkę
Menelkij
Wyprawę w świat włóczykijów
zaczniemy od najpopularniejszej
odmiany, występującej w dużych
miastach całego świata. Włóczykij,
który czuje na barkach ciężar lat i nie
jest w stanie dłużej wędrować
niekiedy zatrzymuje się w końcu w
jednym mieście, aby tam już
pozostać. Przemierzanie świata
zastąpione zostaje przez szwędanie się po
ulicach w poszukiwaniu czegoś do jedzenia lub
ciepłego kąta. Nie mogąc po staremu cieszyć się
wolnością, stary włóczykij często rozpija się i
stacza do rangi zwykłego ulicznego łazęgi. Z
drugiej strony, włóczykij, który na stare lata woli
pozostać przy naturze, może (jak się przypuszcza)
zostać leśnym dziadkiem. Odkąd Dwudziestoletnie
3
www.nieboracy.prv.pl
Jego najbardziej znaną cechą jest zaprzyjaźnienie z
muminkami.Te z natury głupie stwory, kochają
napadać i rabować podróżników, atakować wsie i
miasta wieszając na drzewie kogo tylko się da. nie
są jednak w stanie samodzielnie planować
napadów. Boją się samopas nachodzić wsie i
miasteczka, gdyż mogą wpaść w zasadzkę
zastawioną przez mieszkańców. W tej sytuacji
prawdziwym darem losu jest dla nich włóczykij,
który dzięki sprytowi i jednakowej znajomości
terenów wiejskich oraz miejskich, potrafi
doskonale zaplanować dla nich napad. Np. na
karczmę lub kram wędrownego kupca, który
niemądrze mu się naraził. Kiedy muminki
rozprawią się z obrońcami i ochoczo będą wieszać
jeńców na drzewach, włóczykij będzie się temu
spokojnie przyglądał, z uśmieszkiem politowania
na twarzy. Nie zarząda nawet udziału w łupach,
zadowoli się czystą satysfakcją. Dzięki komitywie z
muminkami, włóczykij potrafi być bardzo
niebezpieczny. Nieroztropnie jest z nim zadzierać,
gdy się go czasem spotka w karczmie. Kto
podpadnie Włóczykijowi, może być pewny, że
prędzej czy później znajdą go powieszonego na
jakimś drzewie.
Najbardziej zaawansowaną odmianę włóczykija
klasycznego stanowią tak zwane aragorny. Na
wygląd nie różnią się vspecjalnie od innych. Lecz
są diabolicznie przebiegłe (głupota 0) i potrafią
rozwinąć podstępy zwykłych włóczykijów do rangi
intryg międzynarodowych. Aragorny rzadko zadają
się z muminkami uważając je za niegodne bydlęta,
wolą się przyjaźnić z Czarownikami i władcami.
Wędrują z kraju do kraju szpiegując i intrygując
buntują jednych władców przeciw drugim,
doprowadzając do wyniszczających wojen. Ich
celem jest bowiem przejęcie władzy i zostanie
królem. Legendy głoszą, że niektórym z nich się to
już udawało.
uniwersalność włóczykijów w
przystosowywaniu się do
każdego środowiska. Ponieważ
muminki, jako istoty
umiarkowane, jeśli chodzi o
upodobania klimatyczne, na
pustyniach ani w ich pobliżu
nie występują, Włóczykije,
żyjący na pustyniach aby
przeżyć zbierali się w grupy. To do spółki
pustynnych odcięciem od normalnego świata oraz
ekstremalnie twardymi warunkami, sprawiło że
dobór naturalny uczynił ich rasą wprawdzie
niezwykle twardą, ale wyjątkowo durną i
krwiożerczą. Intelektem nie umywającą się w
prawdzie do innych włóczykijów, lecz tym bardziej
to bardziej twardą i bojową. Pustynkije nie czują
się dobrze, jeśli przynajmniej raz dziennie, kogoś
nie ukatrupią. z obcymi, którzy wejdą na ich
terytorium przystępują do rozmów nie w zasadzie
nie wcześniej, niż po ich zabiciu, toteż nic
dziwnego, że wyrobili sobie opinię rasy
nieprzystępnej. Hordy włóczykijów pustynnych
przemierzają pustynie, czerwi idąc po piasku
połamanym krokiem by oszukać zamieszkujących
ją olbrzymie smocze czerwie, i zakładając
tymczasowe obozy zwane siczami. Żyją głównie z
występującego w niektórych pustynnych rejonach
narkotyku melangu, który w kręgach konsumentów
na całym obszarze Zacofanych Krain
TM
nosi
pieszczotliwą nazwę przyprawki. O tym narkotyku
mówi się, że rozszerza umysł. Pustynkije są od
niego uzależnieni. Żyją przykuci do ubrań
sublimujących wilgoć z ich ciał oraz respiratorów
melangowych. Kubraczki rozwiązują problem
odzyskiwania wody, a poprzez respiratory
rozprowadzają po organizmie narkotyk, który
poprzez system oddechowy przenika do
krwiobiegu. Objawem uzależnienia są błękitne
źrenice. Pustynkije świetnie wychodzą na handlu
tym narkotykiem z krainami pozapustynnymi, i za
zarobione na nim pieniądze, kupują wszystko, co
potrzebne do życia. Ich ograniczenie polega na
przykuciu do melanżu. Opuszczając pustynię,
muszą zawsze zabierać odpowiedni jego zapas,
gdyż bez niego nie potrafiliby przeżyć.
Mechanika
Specjalne przedmioty:
fujarka pokryta runami
Specjalne umiejętności:
Łazikowanie, śledzenie,
podążanie, gra na fujarce
Specjalne ułomności:
Długie poostawanie w
jednym miejscu
Pustynkij
Mechanika
Specjalne przedmioty:
sejmitar lub puginał, broń
miootająca (lekka kusza lub pistolet
pneumatyczny), ubranie sublimacyjne, zbiornik i
Włóczykije pustynne jak sama nazwa wskazuje,
żyją na pustyniach. Stanowią żywy dowód na
4
www.nieboracy.prv.pl
maska respiracyjna, zapas melanżu, broń miotająca
(lekka kusza lub pistolet pneumatyczny)
Specjalne umiejętności:
cichy chód po pustyni,
wyczuwanie wody
Specjalne ułomności:
zostawianie wroga przy
życiu, życie bez przyprawki
czcigodną muminą, Muminek zaś pod wpływem
stężonego Melanży oraz innych świństw, które
zażywał, by zrobić na nomadach wrażenie,
przeszedł nieodwracalną transformację umysłu.
Zaczął miewać zwidy, chwilami wydawało mu się,
że jest w wielu miejscach na raz. W końcu utracił
bezpowrotnie przyrodzoną wszystkim muminkom
miałkość umysłu, zaczął myśleć racjonalnie i
logicznie. A co jeszcze bardziej potworne - nauczył
się przewidywać przyszłość.
Włuczyiije pustyni obwołaniu go prorokiem -
nadali mu liczne imiona, spośród których Mumad
Dib, Mumsul oraz Kwizatz Moominath to te
najbardziej znane. Od rodzony Muminek założył
nową religię, której stał się centrum. I wytrenował
sobie przyboczną gwardie fedajkijów, i z ich
pomocą zdobył twierdzę Arak - Dżin, załatwił
imperatora, i Baronnena Wołodię Harrkona i
zasiadł na tronie Arak X jako nowy władca. I byłby
zdobył władzę na d światem, jednak jego losy
potoczyły się inaczej. Oślepiony i odsunięty od
władzy, musiał w końcu odejść na pustynię, gdzie
wszelki słuch po nim zaginął. Lecz Fedajkije
przemierzają świat wzdłuż i wszerz poszukując
swego mistrza, który jak wierzą, pewnego dnia
powróci by zaprowadzić na świecie
sprawiedliwość. Częścią tej przepowiedni jest
pierścień rodowy Mumidów, kiedyś noszony przez
samego Moomada Diba, dziś zaginiony na
bezdrożach świata.
Fedajkij
Fedajkije, zwani także
muminkowymi komandosami
śmierci, stanowią elitarne siły
bojowe, najlepszych z
najlepszych, fanatyczną
gwardię przyboczną
Mumada Diba z rodu
Mumidów z pustyni Arak X.
Wywodzą się z najtwardszych
Arakixańskich pustynników,
najbardziej elitarna jednostka bojowa na świecie.
W walce posługują się nauczonymi od Muminka
sztuczkami z pogranicza Fantasty i Scjence-Fiction.
Na polu boju są nie do zatrzymania, nie używają
barw maskujących, celowo noszą
jaskrawoczerwone chusty, chcąc być
rozpoznawalnymi z daleka. Nie znają strachu, ból
tylko zagrzewa ich do walki, nie mają zahamowań,
rzucają się w objęcia śmierci z imieniem proroka
na ustach.
Historia ich powstania jest tyleż krótka, co
niezwykła. Od zawsze wysokie rody Muminków
walczyły o panowanie nad Arak X. W końcu na
placu boju pozostali szlachetni Moomidzi z rodem
innych muminków, niecnych Hrapkonenów.
Mumidom udało im się objąć w posiadanie tę
obfitującą w drogocenny Melanż ziemię. Niecny
imperator Szrabdam znając wybitne zdolności
młodego muminka, i układy jego rodziców,
obawiając się ich rosnącej siły, zawarł więc z
Hrapkonenam, ich śmiertelnymi wrogami, tajny
pakt zniszczenia Mumidów. W wyniku podstępnej
napaści, Mumidzi zostali kompletnie rozbici i
wyparci z twierdzy Arak - Dżin, Tatuś Miminka
zginął A Muminek z Mamusią cudem umknęli na
pustynię. Zdradziecką napaścią dowodził osobiście
tłusty Baronnen Wołodia, patriarcha rodu
Harkonów. Jednak nie cieszyli się zwycięstwem
długo. Na pustyni, Muminek z mamusią dzięki
naturalnemu powinowactwu muminków i
włóczykijów, spiknęli się z pustynnymi
włóczykijami. Mamusia muminka została ich
Mechanika
Specjalne przedmioty:
dwa sejmitary, puginał,
mundur sublimujący wilgoć, zbiorniki
wilgociomelangowe i maska respiracyjna, zapas
koncentratu melangu, broń miotająca (lekka kusza
lub pistolet pneumatyczny)
Specjalne umiejętności:
huraganowy atak,
łapanie/odbijanie strzał w locie, cichy chód po
pustyni, wyczuwanie wody, wrzask krusząco-
paraliżujący
Specjalne ułomności:
zostawianie wroga przy
życiu, życie bez przyprawki, sprzeciwianie się woli
proroka, picie alkoholu
Ninjukij
Oto kolejny przykład specjalnej jednostki
sformowanej z wyćwiczonych do określonego
rodzaju zadań włóczykijów. Jak wszędzie tam,
gdzie w przyrodzie brakuje muminków, również na
5
www.nieboracy.prv.pl
dalekim wschodzie włóczykije od
pradziejów zmuszeni są do życia w
grupach. W rejonie Krainy
Kwitnących Arbuzów, gdzie jak
wiadomo dzika flora charakteryzuje
się szczególną wprawą w walce
wręcz (mówią, że dalekowschodni
chochlik z łatwością pokonuje
dwa zachodnie) Włóczykije od
dawien dawna łączyli się tam w
grupy zwane ciociami. W
owych ciociach doskonalili się wspólnymi siłami w
tym, co umieją najlepiej, to znaczy w stosowataniu
podstępu, zasadzki i zdrady. I doszli w tym do
mistrzostwa. Nindżukije w każdym z
rywalizujących cioć stworzyli wiele oryginalnych
technik bojowych, których nie zna nikt inny. W
używaniu zróżnicowanej broni dorównali łowcom
nagród. Bywają czasem przez bezwzględne prawa
rynku zmuszeni najmować się do zadań
specjalnych - jeśli już podejmą się takiego zadania,
to wyłącznie za nieprzyzwoicie wysoką kwotę.
Zarobione pieniądze z marszu przeznaczają na
nowy, jeszcze lepszy ekwipunek, tudzież na
ukochane przez wszystkich włóczykijów artefakty i
dzieła sztuki. W dalszym ciągu jednak uważają się
za prawdziwych włóczykijów i kiedy tylko mogą,
chadzają własnymi drogami. Biada temu, kto im na
nich stanie.
Czasami można spotkać samotnych Nindżukijów
zwanych Roninkijami. Samotne przeżycie na
bezdrożach krain jest tak trudne, że Roninkij albo
jest prawdziwym mistrzem walki, albo żyje bardzo
krótko.
Mechanika
Specjalne umiejętności:
widzenie w ciemności,
szybki unik, szybki strzał, nieprawdopodobny cios,
wspinaczka, łapanie lub odbijanie strzał w locie,
czajenie się w mroku, niespodziewany atak
Specjalne ułomności:
otwarta walka, mówienie
pełnymi zdaniami, widzenie w dzień, uczciwe
zarabianie pieniędzy
Przedmioty:
nindziuto - krótki, prosty miecz z
okrągłym lub kwadratowym jelcem, dwie kamy,
lub dwa sztylety sai, dmuchawka na
zatrute/usypiające strzałki, granaty dymne,
obowiązkowo zestaw shurikenów (Te praktyczne,
blaszane gwiazdki przeznaczone do rzucania w
przeciwnika, występują w mnogości rozmiarów i
kształtów. Wprawdzie zostały wynalezione w
ciociach nindżukijów, jednak wbrew
rozpowszechnionym stereotypom, są dziś na
wyposażeniu wśród wszystkich włóczykijów na
całym świecie. Szurikenów używają także
wykonawcy innych, pokrewnych profesji, m.in.
łowcy nagród. Shurikeny także mogą być
nasączone trucizną bądź paralizatorem.) oraz
siamisen - coś małego, służącego do grania.
Nindżukije w większości nie są muzykalni, noszą
je wyłącznie ze względu na tradycję.
Noszą także zestaw wspinaczkowy oraz
praktycznie każdy inny sprzęt czy broń jaki tylko
można sobie wyobrazić, zależnie od misji.
Michał Szymański
Włóczykije to oficjalny dodatek do gry fabularnej Nieboracy
RPG Edycja 1. Więcej informacji o grze, darmowy podręcz-
nik i rozszerzenia na stronie
www.nieboracy.prv.pl
.
  [ Pobierz całość w formacie PDF ]
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • diabelki.xlx.pl
  • Podobne
    Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Spojrzeliśmy na siebie szukając słów, które nie istniały.