Włuczykije, RPG, Nieboracy
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
1 www.nieboracy.prv.pl Michał Szymański Włóczykije Nieboracy RPG E1 oficjalny dodatek do gry. www.nieboracy.prv.pl Włóczykij ulubionych miejsc które odwiedzają cyklicznie, nigdzie jednak nie zostają na stałe i w końcu nudzą się przebywaniem na danym obszarze i wy- wędrowują w daleki świat szukać nowych krain i nowych miejsc. Włóczykij – wędrowny łotr, anarchista, poszukiwacz hecy i ladaco. Jego życie to wędrówka, jego cel – przygoda. Włóczykij jest przebiegłym samotnikiem, zahartowanym w trudach tego świata. Nie pociąga go życie w jednym miejscu, pieniądze liczą się dla niego tylko na tyle, o ile starczą na piwo, zakąskę i nocleg w przydrożnej gospodzie. Włóczykije żyją dla przygody i dreszczyku emocji. Od niepamiętnych czasów przemierzają bezdroża – czyli praktycznie cały obszar - zacofanych krain. Włóczykije są otaczani niechęcią, gdyż maja opinię mściwych zbójów i rabusiów. Nie do końca uzasadnioną. Żyjąc na całym obszarze Zacofanych Krain TM , gdzie sięgnięcie po broń na widok obcego jest odruchem naturalnym, włóczykije są często zmuszeni do różnych okrucieństw w celu obrony własnej, tak samo jak wszyscy. Nawet bardziej niż wszyscy. Jednak, będąc ze swej natury gościem niezależnym, włóczykij zwykle nie zawraca sobie głowy takimi głupstwami jak napadanie wsi czy rabowanie kupców. Zostawia ten proceder istotom niższej rangi, pospolitym rzezimieszkom, przeważnie muminkom. Jeśli już coś ukradnie to tylko i wyłącznie na bieżące potrzeby, aby się nie uzależniać od jednego źródła utrzymania, stale podróżuje i szuka nowych wrażeń. Nie znaczy to, że nie może mieć swojego wybrane- go miejsce. W istocie wielu włóczykijów ma wiele Osobną sprawą są jego stosunki z innymi rasami. Włóczykij dogaduje się nieźle z człowiekiem, od którego się wywodzi, po którym też odziedziczył swój psychotyczny, nieobliczalny charakter. Bywa niekiedy mediatorem pomiędzy ludźmi a mumin- kami. Wielu badaczy dopatruje się w nim ogniwa pośredniego między leśnym dziadkiem należącym do przyrody a człowiekiem właściwym przynależnym do cywilizacji Nie ma zgody co do tego, czy Włóczykije stanowią jeszcze zwyczajną profesję, czy już nową rasę. Wiadomo, że roz- mnażają się na swobodzie i niechętnie mieszają się z nie włóczykijami. Z drugiej jednak strony włóczykijem może zostać nawet ktoś, kto się nim nie urodził, najpierw jednak, musi biegle opanować surwiwal i dobrze poznać muminki. Włóczykije żyją na pograniczu dwóch środowisk - cywilizacji i natury i w obu są obcy. Nienawidzą krasnoludów, które uważają za cuchnące, grubiańskie dusigrosze. Przyjaźnią się z muminkami i potrafi je wykorzy- stywać jako speców od brudnej roboty. Typowy włóczykij wprawdzie unika rozrób, uważając je za dziecinadę niegodną dojrzałego łowcy przygód. wprawdzie, gdy ktoś wejdzie mu w drogę nie jest od tego, by poczęstować go nożem. Gdy jednak siły wroga są przeważające, włóczykij się wycofa, by 2 www.nieboracy.prv.pl po jakimś czasie wrócić w towarzystwie mumin- ków. Te okrutne i bezlitosne stwory żyją w szczególnie ścisłej symbiozie z klasyczną odmianą włóczykija, spotykaną na całym niemal świecie. Imperium trawi trąd kryzysu, coraz częściej menelijami zostają osoby, które z wcześniej z włóczykijostwem nie miały nic wspólnego. Mechanika Specjalne przedmioty: flaszka jakiegoś bełta, zniszczone ubranie, (może mieć broń i fujarkę z dawnych czasów, jeśli jeszcze nie sprzedał ich w lombardzie) Specjalne umiejętności: znajomość rynsztoków, śmietników, ciemnych zaułków, picie na umór, wiedza o szczurach Specjalne ułomności: czystość, obywanie się bez flaszki, dłuższe przebywanie w zamkniętym pomieszczeniu Broń włóczykija, jak wszystko co ze sobą nosi jest lekka i poręczna jest to zwykle nóż, garota, proca, dmuchawka na zatrute strzały - wymienione w za- sadzie wyczerpują asortyment. Czasami dojdzie do tego jakiś magiczny talizman na czarną godzinę. Od otwartej walki woli włóczykij zadźgać wroga nożem znienacka, lub zajść go od tyłu i udusić garotą, ewentualnie wycofać się i z bezpiecznej od- ległości poczęstować pociskiem. Walka nie jest ulubionym zajęciem włóczykija, jeśli tylko może, postara się jej unikać, a porachunki zrzuca na barki muminków. Przyparty do muru, będzie się jednak bił jak diabeł, bo powszechnie znaną prawdą jest, że włóczykij walcząc o przetrwanie w Zacofanych Krainach TM , osiągnął w walce biegłość nie mniejszą niż łowca nagród. Włóczykij Klasyczny Najczęściej spotykany podróżnik kłębiących się w nieskończonych dróg Zacofanych Krain TM , gość przydrożnych oberży, znawca gościńców, gór i leśnych ostępów. Podróżnik i odkrywca miejsc gdzie nikt inny iść się nie waży, przyjaciel muminków. Niekiedy można go spotkać, jak odpoczywając gdzieś na łonie natury przygrywa sobie na fujarce, lub pali fajkę. Taki włóczykij może być dobrym kompanem i niezastąpionym przewodnikiem, jak długo jest obecny w drużynie, nie musi się te żona obawiać muminków. Jako elit wśród wędrownych złoczyńców, jest włóczykij koneserem rzeczy wartościowych, potrafi się poznać na dobrym trunku i dziełach sztuki, nawet w dobrym towarzystwie nie zrobi obciachu brakiem manier, potrafi się odnaleźć praktycznie w każdych okolicznościach. Włóczykija można namówić do przyłączenia się do grupy poszukiwaczy przygód, jeśli ma się odpowiednio ciekawą i wyzywającą misję do wykonania. Włóczykija w zasadzie nie interesują bogactwa, bierze wszystkiego najwyżej tyle, ile bez wysiłku i utraty zwinności udźwignie. Poszukuje za to ciekawych, unikalnych przedmiotów; jeśli coś takiego znajdzie, zatrzyma to dla siebie i nie odda za żadne skarby. Jeśli chodzi o przygody jest bardzo wymagający i bez wahania odwróci się od was by odejść w kierunku zachodzącego słońca, gdy tylko uzna, że podróżowanie z wami przestało go bawić. Mechanika Niezręczność , ślepota oraz głupota włóczykija nie mogą przekraczać łącznie sumy 3 (nie dotyczy me- nelkijów). Znajomi: muminki Nieznajomi, wrogowie: krasnoludy Ekwipunek: każdy włóczykij oprócz noża i lekkiej broni miotającej, może mieć przy sobie jakiś tali- zman, kilka szurikenów oraz fujarkę Menelkij Wyprawę w świat włóczykijów zaczniemy od najpopularniejszej odmiany, występującej w dużych miastach całego świata. Włóczykij, który czuje na barkach ciężar lat i nie jest w stanie dłużej wędrować niekiedy zatrzymuje się w końcu w jednym mieście, aby tam już pozostać. Przemierzanie świata zastąpione zostaje przez szwędanie się po ulicach w poszukiwaniu czegoś do jedzenia lub ciepłego kąta. Nie mogąc po staremu cieszyć się wolnością, stary włóczykij często rozpija się i stacza do rangi zwykłego ulicznego łazęgi. Z drugiej strony, włóczykij, który na stare lata woli pozostać przy naturze, może (jak się przypuszcza) zostać leśnym dziadkiem. Odkąd Dwudziestoletnie 3 www.nieboracy.prv.pl Jego najbardziej znaną cechą jest zaprzyjaźnienie z muminkami.Te z natury głupie stwory, kochają napadać i rabować podróżników, atakować wsie i miasta wieszając na drzewie kogo tylko się da. nie są jednak w stanie samodzielnie planować napadów. Boją się samopas nachodzić wsie i miasteczka, gdyż mogą wpaść w zasadzkę zastawioną przez mieszkańców. W tej sytuacji prawdziwym darem losu jest dla nich włóczykij, który dzięki sprytowi i jednakowej znajomości terenów wiejskich oraz miejskich, potrafi doskonale zaplanować dla nich napad. Np. na karczmę lub kram wędrownego kupca, który niemądrze mu się naraził. Kiedy muminki rozprawią się z obrońcami i ochoczo będą wieszać jeńców na drzewach, włóczykij będzie się temu spokojnie przyglądał, z uśmieszkiem politowania na twarzy. Nie zarząda nawet udziału w łupach, zadowoli się czystą satysfakcją. Dzięki komitywie z muminkami, włóczykij potrafi być bardzo niebezpieczny. Nieroztropnie jest z nim zadzierać, gdy się go czasem spotka w karczmie. Kto podpadnie Włóczykijowi, może być pewny, że prędzej czy później znajdą go powieszonego na jakimś drzewie. Najbardziej zaawansowaną odmianę włóczykija klasycznego stanowią tak zwane aragorny. Na wygląd nie różnią się vspecjalnie od innych. Lecz są diabolicznie przebiegłe (głupota 0) i potrafią rozwinąć podstępy zwykłych włóczykijów do rangi intryg międzynarodowych. Aragorny rzadko zadają się z muminkami uważając je za niegodne bydlęta, wolą się przyjaźnić z Czarownikami i władcami. Wędrują z kraju do kraju szpiegując i intrygując buntują jednych władców przeciw drugim, doprowadzając do wyniszczających wojen. Ich celem jest bowiem przejęcie władzy i zostanie królem. Legendy głoszą, że niektórym z nich się to już udawało. uniwersalność włóczykijów w przystosowywaniu się do każdego środowiska. Ponieważ muminki, jako istoty umiarkowane, jeśli chodzi o upodobania klimatyczne, na pustyniach ani w ich pobliżu nie występują, Włóczykije, żyjący na pustyniach aby przeżyć zbierali się w grupy. To do spółki pustynnych odcięciem od normalnego świata oraz ekstremalnie twardymi warunkami, sprawiło że dobór naturalny uczynił ich rasą wprawdzie niezwykle twardą, ale wyjątkowo durną i krwiożerczą. Intelektem nie umywającą się w prawdzie do innych włóczykijów, lecz tym bardziej to bardziej twardą i bojową. Pustynkije nie czują się dobrze, jeśli przynajmniej raz dziennie, kogoś nie ukatrupią. z obcymi, którzy wejdą na ich terytorium przystępują do rozmów nie w zasadzie nie wcześniej, niż po ich zabiciu, toteż nic dziwnego, że wyrobili sobie opinię rasy nieprzystępnej. Hordy włóczykijów pustynnych przemierzają pustynie, czerwi idąc po piasku połamanym krokiem by oszukać zamieszkujących ją olbrzymie smocze czerwie, i zakładając tymczasowe obozy zwane siczami. Żyją głównie z występującego w niektórych pustynnych rejonach narkotyku melangu, który w kręgach konsumentów na całym obszarze Zacofanych Krain TM nosi pieszczotliwą nazwę przyprawki. O tym narkotyku mówi się, że rozszerza umysł. Pustynkije są od niego uzależnieni. Żyją przykuci do ubrań sublimujących wilgoć z ich ciał oraz respiratorów melangowych. Kubraczki rozwiązują problem odzyskiwania wody, a poprzez respiratory rozprowadzają po organizmie narkotyk, który poprzez system oddechowy przenika do krwiobiegu. Objawem uzależnienia są błękitne źrenice. Pustynkije świetnie wychodzą na handlu tym narkotykiem z krainami pozapustynnymi, i za zarobione na nim pieniądze, kupują wszystko, co potrzebne do życia. Ich ograniczenie polega na przykuciu do melanżu. Opuszczając pustynię, muszą zawsze zabierać odpowiedni jego zapas, gdyż bez niego nie potrafiliby przeżyć. Mechanika Specjalne przedmioty: fujarka pokryta runami Specjalne umiejętności: Łazikowanie, śledzenie, podążanie, gra na fujarce Specjalne ułomności: Długie poostawanie w jednym miejscu Pustynkij Mechanika Specjalne przedmioty: sejmitar lub puginał, broń miootająca (lekka kusza lub pistolet pneumatyczny), ubranie sublimacyjne, zbiornik i Włóczykije pustynne jak sama nazwa wskazuje, żyją na pustyniach. Stanowią żywy dowód na 4 www.nieboracy.prv.pl maska respiracyjna, zapas melanżu, broń miotająca (lekka kusza lub pistolet pneumatyczny) Specjalne umiejętności: cichy chód po pustyni, wyczuwanie wody Specjalne ułomności: zostawianie wroga przy życiu, życie bez przyprawki czcigodną muminą, Muminek zaś pod wpływem stężonego Melanży oraz innych świństw, które zażywał, by zrobić na nomadach wrażenie, przeszedł nieodwracalną transformację umysłu. Zaczął miewać zwidy, chwilami wydawało mu się, że jest w wielu miejscach na raz. W końcu utracił bezpowrotnie przyrodzoną wszystkim muminkom miałkość umysłu, zaczął myśleć racjonalnie i logicznie. A co jeszcze bardziej potworne - nauczył się przewidywać przyszłość. Włuczyiije pustyni obwołaniu go prorokiem - nadali mu liczne imiona, spośród których Mumad Dib, Mumsul oraz Kwizatz Moominath to te najbardziej znane. Od rodzony Muminek założył nową religię, której stał się centrum. I wytrenował sobie przyboczną gwardie fedajkijów, i z ich pomocą zdobył twierdzę Arak - Dżin, załatwił imperatora, i Baronnena Wołodię Harrkona i zasiadł na tronie Arak X jako nowy władca. I byłby zdobył władzę na d światem, jednak jego losy potoczyły się inaczej. Oślepiony i odsunięty od władzy, musiał w końcu odejść na pustynię, gdzie wszelki słuch po nim zaginął. Lecz Fedajkije przemierzają świat wzdłuż i wszerz poszukując swego mistrza, który jak wierzą, pewnego dnia powróci by zaprowadzić na świecie sprawiedliwość. Częścią tej przepowiedni jest pierścień rodowy Mumidów, kiedyś noszony przez samego Moomada Diba, dziś zaginiony na bezdrożach świata. Fedajkij Fedajkije, zwani także muminkowymi komandosami śmierci, stanowią elitarne siły bojowe, najlepszych z najlepszych, fanatyczną gwardię przyboczną Mumada Diba z rodu Mumidów z pustyni Arak X. Wywodzą się z najtwardszych Arakixańskich pustynników, najbardziej elitarna jednostka bojowa na świecie. W walce posługują się nauczonymi od Muminka sztuczkami z pogranicza Fantasty i Scjence-Fiction. Na polu boju są nie do zatrzymania, nie używają barw maskujących, celowo noszą jaskrawoczerwone chusty, chcąc być rozpoznawalnymi z daleka. Nie znają strachu, ból tylko zagrzewa ich do walki, nie mają zahamowań, rzucają się w objęcia śmierci z imieniem proroka na ustach. Historia ich powstania jest tyleż krótka, co niezwykła. Od zawsze wysokie rody Muminków walczyły o panowanie nad Arak X. W końcu na placu boju pozostali szlachetni Moomidzi z rodem innych muminków, niecnych Hrapkonenów. Mumidom udało im się objąć w posiadanie tę obfitującą w drogocenny Melanż ziemię. Niecny imperator Szrabdam znając wybitne zdolności młodego muminka, i układy jego rodziców, obawiając się ich rosnącej siły, zawarł więc z Hrapkonenam, ich śmiertelnymi wrogami, tajny pakt zniszczenia Mumidów. W wyniku podstępnej napaści, Mumidzi zostali kompletnie rozbici i wyparci z twierdzy Arak - Dżin, Tatuś Miminka zginął A Muminek z Mamusią cudem umknęli na pustynię. Zdradziecką napaścią dowodził osobiście tłusty Baronnen Wołodia, patriarcha rodu Harkonów. Jednak nie cieszyli się zwycięstwem długo. Na pustyni, Muminek z mamusią dzięki naturalnemu powinowactwu muminków i włóczykijów, spiknęli się z pustynnymi włóczykijami. Mamusia muminka została ich Mechanika Specjalne przedmioty: dwa sejmitary, puginał, mundur sublimujący wilgoć, zbiorniki wilgociomelangowe i maska respiracyjna, zapas koncentratu melangu, broń miotająca (lekka kusza lub pistolet pneumatyczny) Specjalne umiejętności: huraganowy atak, łapanie/odbijanie strzał w locie, cichy chód po pustyni, wyczuwanie wody, wrzask krusząco- paraliżujący Specjalne ułomności: zostawianie wroga przy życiu, życie bez przyprawki, sprzeciwianie się woli proroka, picie alkoholu Ninjukij Oto kolejny przykład specjalnej jednostki sformowanej z wyćwiczonych do określonego rodzaju zadań włóczykijów. Jak wszędzie tam, gdzie w przyrodzie brakuje muminków, również na 5 www.nieboracy.prv.pl dalekim wschodzie włóczykije od pradziejów zmuszeni są do życia w grupach. W rejonie Krainy Kwitnących Arbuzów, gdzie jak wiadomo dzika flora charakteryzuje się szczególną wprawą w walce wręcz (mówią, że dalekowschodni chochlik z łatwością pokonuje dwa zachodnie) Włóczykije od dawien dawna łączyli się tam w grupy zwane ciociami. W owych ciociach doskonalili się wspólnymi siłami w tym, co umieją najlepiej, to znaczy w stosowataniu podstępu, zasadzki i zdrady. I doszli w tym do mistrzostwa. Nindżukije w każdym z rywalizujących cioć stworzyli wiele oryginalnych technik bojowych, których nie zna nikt inny. W używaniu zróżnicowanej broni dorównali łowcom nagród. Bywają czasem przez bezwzględne prawa rynku zmuszeni najmować się do zadań specjalnych - jeśli już podejmą się takiego zadania, to wyłącznie za nieprzyzwoicie wysoką kwotę. Zarobione pieniądze z marszu przeznaczają na nowy, jeszcze lepszy ekwipunek, tudzież na ukochane przez wszystkich włóczykijów artefakty i dzieła sztuki. W dalszym ciągu jednak uważają się za prawdziwych włóczykijów i kiedy tylko mogą, chadzają własnymi drogami. Biada temu, kto im na nich stanie. Czasami można spotkać samotnych Nindżukijów zwanych Roninkijami. Samotne przeżycie na bezdrożach krain jest tak trudne, że Roninkij albo jest prawdziwym mistrzem walki, albo żyje bardzo krótko. Mechanika Specjalne umiejętności: widzenie w ciemności, szybki unik, szybki strzał, nieprawdopodobny cios, wspinaczka, łapanie lub odbijanie strzał w locie, czajenie się w mroku, niespodziewany atak Specjalne ułomności: otwarta walka, mówienie pełnymi zdaniami, widzenie w dzień, uczciwe zarabianie pieniędzy Przedmioty: nindziuto - krótki, prosty miecz z okrągłym lub kwadratowym jelcem, dwie kamy, lub dwa sztylety sai, dmuchawka na zatrute/usypiające strzałki, granaty dymne, obowiązkowo zestaw shurikenów (Te praktyczne, blaszane gwiazdki przeznaczone do rzucania w przeciwnika, występują w mnogości rozmiarów i kształtów. Wprawdzie zostały wynalezione w ciociach nindżukijów, jednak wbrew rozpowszechnionym stereotypom, są dziś na wyposażeniu wśród wszystkich włóczykijów na całym świecie. Szurikenów używają także wykonawcy innych, pokrewnych profesji, m.in. łowcy nagród. Shurikeny także mogą być nasączone trucizną bądź paralizatorem.) oraz siamisen - coś małego, służącego do grania. Nindżukije w większości nie są muzykalni, noszą je wyłącznie ze względu na tradycję. Noszą także zestaw wspinaczkowy oraz praktycznie każdy inny sprzęt czy broń jaki tylko można sobie wyobrazić, zależnie od misji. Michał Szymański Włóczykije to oficjalny dodatek do gry fabularnej Nieboracy RPG Edycja 1. Więcej informacji o grze, darmowy podręcz- nik i rozszerzenia na stronie www.nieboracy.prv.pl . [ Pobierz całość w formacie PDF ] |